Een psycholoog legde me onlangs uit hoe het komt dat als je ouder wordt de tijd steeds sneller lijkt te gaan dan wanneer je jong bent. Als je oud bent, heb je niet zoveel tijd meer te gaan, maar heel veel herinneringen. Als je jong bent, heb je nog niet veel meegemaakt, maar heb je nog een zee van tijd voor je. Heel veel duidelijker werd het niet voor me, maar dat het zo is, beleef ik wel zo.
Het is inmiddels lente of voorjaar (een dilemma voor Paulien Cornelisse) en de dagen worden zichtbaar langer. Over niet al te lange tijd moeten we de zomerklok weer instellen. Remco Campert vindt dat we dan een half jaar in een ‘ongewone’ tijd leven. In een column haalt hij een boekje aan van Aldous Huxley Time Must Have a Stop en concludeert dat de tijd tot nu toe dovemansoren heeft.
Tegen beginnende studenten zeg ik dat de komende vier jaar om zijn voordat je er erg in hebt. Soms zag ik studenten bij een scriptieverdediging terug en vroeg dan of die vier jaar, soms vijf jaar, niet snel waren gegaan. In hun ogen niet, ze hadden zoveel meegemaakt. Voor mij waren die afgelopen vier of vijf jaar omgevlogen.
