Reint Jan Renes is lector Crossmediale Communicatie in het Publieke Domein en blogt op deze plek maandelijks over zijn vakgebied.
Een mooie manier om uit te drukken dat het goed is te leven vanuit een halfvol glas en dat het geen kwaad kan ongewenste gebeurtenissen soms een kans te geven.
Mijn ervaring is dat het ook de juiste houding is wanneer je veel met het openbaar vervoer reist. Regelmatig stap ik dankzij mijn eigen knulligheid en een gebrekkige voorbereiding in de verkeerde trein. Nog veel vaker heb ik tijdens mijn reizen te maken met overvolle bussen, vieze trams, of vertraagde treinen. Op dergelijke momenten merk ik dat het goed is het leven te nemen zoals het komt en relativerend in het leven te staan. Zoals de tekst op twee kussentjes bij mij thuis op de bank het eenvoudig verwoordt: ‘Het is zoals het is’.
Waar ik echter niet eenvoudig overheen kan stappen, zijn treinen of bussen die te vroeg vertrekken. Dat vraagt net iets te veel van mijn acceptatievermogen. De bus die mij aan het einde van een lange werkdag vanaf De Uithof naar huis brengt, heeft sinds kort de onhebbelijke gewoonte soms 3 à 4 minuten eerder te vertrekken dan de aangegeven tijd. Aangezien ik meestal tot op het laatste moment doorwerk, mis ik dus regelmatig de bus. Of eigenlijk mist de bus mij.
Het vervelende is dat ik vaak niet eens doorheb dat de bus al weg is. Ik ben immers op tijd. Wanneer de bus er na een kwartier nog niet is, ontstaat bij mij alsnog het vermoeden dat er iets mis is. Een gevoel dat wordt bevestigd als 27 minuten later (weer drie minuten voor de formele vertrektijd) de volgende bus naar Amersfoort aan komt rijden.
Verkeerd, te laat, of te vol, ze hebben in ieder geval allemaal een bestemming. Het is de gemiste trein waar ik het meeste last van heb.
