Pennen krassen de cirkeltjes vol. De dag waarvan je wist dat hij zou komen. Het tentamen dat ik voor de zesde keer maak, ligt voor mijn neus. Iets met economie en iets met ruimtelijke inrichting. De afgelopen 3,5 jaar bleek ik incompetent in het halen van een voldoende. Maar deze keer zal het anders zijn. Ik heb goed geleerd en mijn ouders dreigen me te onterven, dus ik ga een voldoende halen.
A, B, D, B, A -wacht ik heb nog geen C- C dus, A, B…
Tijd voor een pauze. Ik bestudeer de andere herkansers om me heen en zie een hoop bekende gezichten. Ik ben dus niet de enige die voor de zesde keer een poging waagt. Iedereen zit druk rondjes in te kleuren. De surveillant loopt met een brede glimlach tussen de tafels door. Ja, lach jij maar. Jij hebt niet 600 economische begrippen in je hoofd gestampt, muts.
Ik kijk weer naar de vraag waar ik was gebleven. Ik kies opnieuw voor C, want dat staat wel goed in het rijtje. Is dit tentamen niet gewoon veel te moeilijk?
En dan bekruipt me een idee. Wat nou als we testen wat voor cijfer docenten halen voor hun eigen tentamen? Studenten maken de tentamens van de stof die ze zelf hebben moeten leren en laten de docenten hun eigen toets maken. Halen docenten allemaal glunderend een tien of komt er af en toe ook een achtje voorbij? Zouden ze het aandurven, die docenten van de HU? Zullen we het gewoon proberen?
Ik meen het serieus, lieve docenten. Bewijs jezelf. Aanmelden kan bij mij. Ik surveilleer met alle liefde rond uw tafeltje. Met een brede glimlach, speciaal voor u.
