Net zoals in Utrecht is in Århus een fiets onmisbaar. Niet zozeer omdat alles op een kwartiertje fietsen van elkaar ligt – integendeel, de stad is erg uitgestrekt en heuvelig – maar vooral omdat met de bus reizen een dure bezigheid is. Een strip (voor 2 uur) kost je twee euro, en de prijs voor de nachtbus is het dubbele.
Met dat in mijn achterhoofd vertrok ik samen met een paar klasgenoten naar de maandelijkse fietsenveiling van de politie. Ergens op een afgelegen terreintje in een garage staan zeker tweehonderd fietsen uitgestald.Eén daarvan moet over enkele uren van mij zijn!
Van onze lokale hulp Mikkel krijgen we een stoomcursus fietsenkopen. "Kijk of de ketting niet te roestig is, draai een paar keer aan de versnelling en check of de fiets niet te beschadigd is." Vervolgens schrijf je de nummers van de fietsen op waarin je geïnteresseerd bent en een maximale prijs die je er voor wil betalen.
Een voor een worden de fietsen naar voren gebracht. Terwijl de veilingmeester naar de bieders in het publiek kijkt en knikt, schieten de prijzen van de fietsen omhoog. "hunneee, halvfemmm, two hunneee, halvfemmm" en zo verder. (bekijk hier de video) Voor een beetje fiets die nog op slot zit en vaak ook een lekke band heeft, wordt al snel 600 kronen neergelegd. Met de 25 procent commissie komt dat al gauw neer op zo’n 100 euro voor een fiets die niet eens rijklaar is.
Met mijn eigen opgelegde limiet van 50 euro lijkt het erop dat ik nooit een fiets zal krijgen. Bieding na bieding wordt ik overboden. "Maar shit," schiet er door mijn hoofd. "Ik heb toch echt een fiets nodig!" Een beetje zenuwachtig loop ik nog maar langs de overgebleven fietsen en schrijf weer wat nummers op van fietsen die er wel oké uitzien..
Een groene mountainbike met een verroestte ketting wordt geshowd. Die wil ik wel hebben en ik steek mijn hand op. "Honderd," roept de veilingmeester. "Niemand?" plots steek een klein Chinees vrouwtje haar hand op. "honderdvijftig," roept de veilingmeester. Stug hou ik ook mijn hand omhoog. "Tweehonderd." Dit keer wordt die van mij! "Eenmaal, andermaal, verkocht!"
Daar staat die dan. Mijn nieuwe fiets. Wel jammer van de lege achterband, versleten voorband en onbruikbaar slot. Nadat een handige man het slot heeft verwijderd, en ik weer een paar euro lichter ben, blijkt er nog iets veel ergers aan de hand te zijn. Mijn fiets trapt door! Morgen maar weer met de bus naar school.
