Golfbewegingen in Turkije raken West-Europa. Erdogan wordt gezien als de sterke man die de Turken weer hun trots teruggeeft. Maar voor het westen is het de man die persvrijheid de nek omdraait. Iets minder dan een eeuw geleden, in 1923, werd de Turkse republiek gesticht na het ineenstorten van het Ottomaanse rijk. Een jaar later staat Mustafa Kemal Atatürk aan het hoofd van de nieuwe staat. Hij schaft het Ottomaanse kalifaat af, het laatste Soenitische kalifaat sinds 1517.
Hij doet veel meer. Er komt een op westerse leest geschoeide seculiere grondwet en wetgeving. De religieuze scholen worden afgeschaft, polygamie wordt verboden en een burgerlijk huwelijk wordt ingevoerd. Vrouwen krijgen kiesrecht, mogen land en huizen bezitten, kunnen functies krijgen bij de overheid en bij de rechterlijke macht.
Vanaf 1925 trad de ‘hoofddekselwet’ in werking, die aangaf dat de fez (een ronde platte donkerrode muts met een kwastje) en de tulband thuis in de kast moest blijven en het dragen van een hoofddoek werd ontmoedigd. De Ottomaanse Arabische letters werden vervangen door het Latijnse alfabet en typische Arabische en Perzische woorden werden uit het Turks verwijderd.
Nu worden niet alleen woorden of teksten verwijderd, maar zelfs de mensen die deze teksten hebben geschreven. Erdogan is zeker geen Atatürk.
