De afgelopen weken schreven alle kranten over de studie-uitval, instaptoetsen, studiefinanciering en studierendement. Ik had die artikelen uitgeknipt, maar later weer weggegooid, want eigenlijk stond er niet veel nieuws in.
Vertegenwoordig je geen particuliere school, die wel eisen mag stellen, waaronder een hoop schoolgeld, dan moet je iedereen toelaten die voldoet aan de landelijke eisen. Pas als studenten in het eerste jaar onvoldoende studiepunten hebben behaald, mag je een negatief bindend studieadvies geven.
Een aantal jaren geleden voerden we op de FEM een geijkte test in, waaraan aankomende studenten vrijwillig konden meedoen. Uit die test kwam naar voren hoe ze scoorden in taal, rekenen en in intrinsieke en extrinsieke motivatie. De uitkomsten rolden binnen een half uurtje uit de computer en werden dan door een docent met de student besproken. Ik heb dat ook gedaan en vroeg soms of ze nog wisten dat delen door een breuk gelijk is aan vermenigvuldigen met het omgekeerde. En ik vroeg of ‘het gebeurd’ goed was geschreven.
Succes blijkt echter meer te zitten in de motivatie. Maar we konden studenten alleen vertellen dat ze op belangrijke aspecten goed of slecht scoorden en hen eventueel adviseren een andere studie te kiezen. De slechtscoorders weigeren, konden en kunnen we nog steeds niet.
