Drop-outs hebben vaak de neiging om hun vorige opleiding af te zeiken. Zo las ik gisteren bijvoorbeeld een blog van een ex-medestudent die mijn opleiding en de HU in een uitgebreide klaagzang de grond in stampte. Zonde. Want zo stamp je jezelf ook de grond in.
Haar commentaar: ‘Ik leerde niet meer (..) Ontwikkelde me niet meer. En het zag er ook niet naar uit dat ik die kans zou krijgen in de komende tweeënhalf jaar.’
Onzin, als je het aan mij vraagt. Natuurlijk moet je kunnen leren in de lessen op je opleiding. Maar leren doe je ook in de praktijk, door jezelf te ontwikkelen en uit te dagen. Uitdaging vind je niet alleen in de verplichte vakken, daar moet je ook naar op zoek gaan. In studieverenigingen, bonusprogramma’s of bijbanen die verwant zijn met je studie.
Een goede opleiding is daarom ook deels je eigen verantwoordelijkheid. Het gaat erom wat jíj ervan maakt; welke ervaring je opdoet, welke netwerken je opbouwt en vooral hoe je jezelf ontwikkelt als persoon. Al die kwaliteiten zorgen ervoor dat je geschikt wordt voor de arbeidsmarkt. Dat geldt voor elk beroep. Leraar, journalist, verpleegkundige, econoom. Het maakt niet uit wat je doet. Je wordt pas goed in je beroep, als je jezelf toestaat om er alles over te leren.
Door jezelf te verheffen boven je opleiding, en daarmee ook je medestudenten, haal je niet alleen je school naar beneden, maar ook jezelf. Want je te goed voelen voor iets, daar leer je nou helemaal niks van.
