In Tanzania bezocht ik vorige week onder andere een basisschool (primary school) en een middelbare school (secondary school). Ik had veel pennen en potloden meegenomen, een stapel T-shirts en promotiemateriaal van Disney dat ik nog had liggen. Ik vertelde over Nederland, waar het ongeveer lag in Europa en dat een groot deel van ons land zich onder de zeespiegel bevindt. Moeilijk voor te stellen als jouw gebied op ruim 1500 meter hoogte ligt, vlakbij de Kilimanjaro.
Je bent bijna zeeziek als je bij die scholen aankomt, zo slecht zijn die weggetjes ernaartoe. De lokalen zijn groot, maar er zitten wel tussen de dertig (als de juf geluk heeft) en zestig leerlingen in een klas. Allemaal in schooluniform. Jongens in korte broek, wit overhemd, een pull-over en sommigen met een stropdas. Meisjes alles in dezelfde kleur, maar dan met een rok, meestal witte kousen en zwarte schoenen of slippers. Dit laatste geldt ook voor de jongens. Veel gaten in hun truien, eerder gedragen door oudere broertjes en zusjes.
De eerste leerling die een vraag durfde te beantwoorden, goed of fout, kreeg een pen. Dat stimuleerde de rest. Bij de volgende vragen gingen de vingers rap omhoog. Met lege handen vertrekken geeft hier veel voldoening.
