Yolande Tump is vierdejaars student journalistiek en blogt wekelijks over haar belevenissen.
‘Even een glas sinas halen. Het is zó heet’, zeg ik verontschuldigend tegen mezelf. Tien seconden later loop ik de trap op. Bij warm weer hoort een bikini, én een kwartiertje zonnen. Misschien toch weer even een glas water halen. En mijn broekje weer aan doen. Waar heb ik mijn slippers eigenlijk gelaten? En een bakje zoute chips is ook niet verkeerd met dit weer. Hm, het is toch wel erg warm. Dan maar mijn broekje weer opbergen.
Wanneer ik voor de vijfde keer in het uur naar buiten loop met een glas water, roep ik mezelf tot orde. Hup, aan de slag. Mailen, bellen, researchen en schrijven! Maar tien minuten later is het hopeloos. Mijn zus is ook thuis, net als ik in de zon aan het studeren en makes me an offer I can’t refuse. ‘Laten we waterijsjes halen.’ En hup, daar ga ik dan: op de fiets naar de supermarkt.
Als de zon is vertrokken, vervloek ik mezelf. Mijn ijsje is op, mijn benen iets bruiner en mijn haar een tintje lichter, maar mijn Wordbestand even leeg als vanochtend. De verleiding om af en toe een kwartiertje te zonnen, een glas water te halen of een zakje chips te pakken was te groot. Vervloekte zon. Laat het vandaag maar lekker regenen, dan heb ik tenminste geen afleiding!
Hoewel een kopje thee, een warm vest een lekker bad dan niet zouden misstaan.
