Op de rand van afstuderen en arbeidsmarkt beseft Nina Bogosavac dat ze zich moet onderscheiden om eruit te springen. Maar hoe doe je dat? In deze serie gaat zij op zoek naar studenten die haar twijfels over de toekomst misschien kunnen wegnemen.
‘Creativiteit is tegenwoordig in iedere baan belangrijk.’ In een van mijn studieboeken wordt het belang van out-of-the-boxdenken nog eens aangestipt. Het enige studieboek van deze periode overigens. Ik heb de afgelopen weken meer dan ooit in de praktijk mogen proeven van het ‘echte’ leven: als moderne arbeider – in mijn geval freelancejournalist – struinde ik koffiecafés af op zoek naar een goede werkplek. Een onderdeel van mijn freelancebestaan is dit blog, waarvoor ik telkens een kijkje mag nemen in het hoofd van een andere HU-student of -medewerker. De gesprekken met bevlogen studenten hebben me enkele dingen geleerd, en ja: ook wat twijfels over de toekomst weggenomen. De belangrijkste: creativiteit is the word. Is het crisis? Dan moet je handig zijn met geld. Geen werkplek op kantoor? De ouderwetse bibliotheek doet het prima. Werkloos? Netwerken met die hap.
Mijn motivatie voor de gesprekken met andere studenten lag bij alle onzekerheden die komen kijken bij het moderne arbeidersbestaan. Iemand die in hetzelfde schuitje zit als ik is Kay den Teuling, derdejaarsstudent journalistiek aan de HU. Samen met Kay liep ik stage bij een regionale krant en nu proberen we allebei het freelancejournalisten uit. Kay typeerde zijn en mijn onderbuikgevoelens over de noodzaak om te schrijven (mijn passie) als volgt: 'Als ik een dag niet heb gewerkt, voel ik me haast nutteloos. Het mooiste aan dit beroep is dat er nooit een einde aan komt, dat is tevens het vervelende. Je bent altijd bezig en dat kan soms erg vermoeiend zijn. Soms vind ik het moeilijk om mijn rust te pakken, omdat ik ook gewoon graag bezig ben en mooie dingen wil maken en vertellen. Naast schrijven, filmen en verhalen vertellen, vind ik het ook belangrijk dat ik bezig ben met 'ondernemen', dus ik probeer mijzelf ook in te zetten als media- en communitykenner. Het is wel de bedoeling dat je plezier hebt in je werk, anders heb je echt een rotleven.'
De eerder genoemde koffietentjes hebben al lang en breed een plekje in mijn hart veroverd, waarschijnlijk al toen ik zelf werkzaam was in een koffie- annex ijszaakje. Als dertienjarige voelde ik mij in mijn element als ijsbolletjes-vrouw. Ik werkte in mijn eentje en had het gevoel mijn eigen zaak te bestieren: het paste helemaal bij mij. Op die eerste job ben ik gaan voortborduren. Waar ik in de toekomst ook terecht kom: dat het bij mij als persoon moet passen, is moderne arbeidsvoorwaarde nummer 1. De echte twijfels verwacht ik pas over een jaar, wanneer de stapel studieboeken hopelijk definitief is ingewisseld voor een (flex)werkplek.
