Waarom komt al sinds het ontstaan van de Hogeschool Utrecht het alumnibeleid niet van de grond? Natuurlijk zijn er door verschillende faculteiten en HU-beleidsmakers plannen geschreven, maar het lukt niet om bijvoorbeeld alumnijaargroepen in het leven te roepen. Je ziet het al bij de diploma-uitreikingen, die soms versnipperd door het jaar plaatsvinden. De studenten worden niet automatisch lid van een alumnivereniging. Zodra de student is uitgeschreven, verdwijnt ook z’n HU-emailadres. Zo is dit nu eenmaal administratief geregeld en regels staan in de HU-hiërarchie bovenaan.
Vanmiddag heb ik met twee ex-stagiairs van mij, inmiddels bijna vijftigers, geluncht. Dat doen we jaarlijks minstens een keer. Even bijpraten. Roeland heeft een adviesbureau, Doornbosch BPI Group met een aantal vestigingen in België en Nederland; ze doen in coaching, trainingen, outplacement, loopbaanbegeleiding, dat soort zaken. Wilco is de baas van A-Film, de grootste filmdistributeur van de Benelux. Ze leerden elkaar kennen op de Radboud Universiteit Nijmegen, waar ze marketing studeerden. Wilco had daarvoor ook z’n pabo gedaan.
Bovenstaande als voorbeeld dat er wel blijvende contacten zijn, na hogeschool en universiteit, maar niet in grote verbanden. In tegenstelling tot in Amerika, waar regelmatig reünies worden georganiseerd en de betrokkenheid met de oude school of universiteit veel groter is dan hier. Een cultuurverschil misschien?
