Studenten gaan op het moment door de gevreesde periode. Ik kan met veel blijdschap zeggen: ik niet! Want ik zit midden in mijn praktijksemester. Maar de tijd van klotsende oksels en nachten doorhalen ken ik maar al te goed. De stressende studenten ruik je bijna op de hele Uithof en alle tafeltjes in de bieb zijn bezet. Want de bikkelaars bereiden zich voor op de momentopnames, die ook wel ’tentamens’ worden genoemd. Ik heb niet de beste herinneringen aan mijn laatste tentamenweek. En dan specifiek het laatste tentamen van het afgelopen schooljaar. Ik dacht dat het handig zou zijn als ik niet in mijn eentje op 9 m2 zou zitten, maar gewoon bij mijn ouders thuis. Maar dat ging niet geheel vlekkeloos.
Mijn tentamen ‘Duiding en Factchecking’ was op een maandag,14 juni 2021. Buiten was het 26 graden. Ik was wel oké voorbereid, maar net als altijd zenuwachtig. Het allerlaatste tentamen van het jaar. Voor wat frisse lucht had ik alle deuren opengezet. En zo ging het eraan toe:
Ik begin. Ah shit, ik zie dat de inlevertijd voor mij niet is aangepast, dus mail snel mijn docent. Ik krijg meteen antwoord, heel chill. Heb een halfuur extra omdat ik dyslectisch ben.
Papa komt thuis, loopt even naar me toe. Ik zeg dat ik midden in een tentamen zit, dus hij wenst me succes en is weer weg. Even later komt hij weer langs, deze keer om doei te zeggen. Ik ben weer uit mijn concentratie, maar geen probleem, we gaan weer door. Niet veel later ben ik alweer lekker bezig, helemaal gefocust. Mama komt thuis en doet de deur naar de gang dicht. Lief bedoeld, want ze denkt natuurlijk dat die gang me kan afleiden. Maar het wordt al snel super warm en ik krijg zwetende handen, wat niet echt fijn is als je aan het typen bent.
Even later komt de poes binnenlopen en ze miauwt. Ik sta op, open de deur, ga weer aan m’n bureau zitten en spreek mezelf moed in. ‘Focus Büsra.’ Onverwachts word ik gefacetimed door een vriendin, slechtere timing kan volgens mij niet. Ik ben weer uit mijn concentratie. Wil haar een berichtje sturen dat het nu niet schikt, maar bel per ongeluk terug. Alles loopt vast, mijn stresslevel stijgt, ik hang op en sms haar dat ik later bel.
Oké, het einde is in zicht. Ik had twee wekkers gezet omdat ik vaak de tijd vergeet, dus die gaan af. De poes loopt weer naar binnen, springt op tafel, staat op mijn papieren en wil geaaid worden. Ik duw haar weg. Ze draait zich om en sproeit zo over mijn papieren én laptop heen…
Ik ben even in shock, weet niet wat me overkomt. In paniek roep ik mama, ze helpt snel met schoonmaken. Ik kan elk moment in tranen uitbarsten, maar hou me sterk en zeg tegen mezelf: I’m gonna rock this shit.
Drie minuten voor de eindtijd noteer ik mijn naam, studentnummer, sla ik het bestand goed op en wil het inleveren op Canvas. Je raad het nooit, maar het inleverbakje is gesloten. Ik hou de moed erin en mail het Word-document gelijk naar mijn docent. Een minuut voor de eindtijd. Ik heb het gered en ben bekaf. Alles wat mis kon gaan, ging mis.
Nu kan ik lachend terugkijken naar dat moment. Ik heb het tentamen gehaald met een 7 dus ben erg tevreden. Ik ben ook erg blij dat ik de komende tijd zelf even niet zoveel hoef te stressen. Dus wens alle studenten veel succes en hoop dat jullie iets minder pech hebben.
Ook interessant: video: hoe kijken studenten naar stress
