Correspondent studentenleven Jelle de Ru houdt in de gaten welke borrels en feestjes de moeite waard zijn. Af en toe bezoekt hij een vereniging, gaat een avondje mee uit of drinkt gezellig een drankje op een evenement. Belangrijkste vraag: waar wordt het leukst geborreld in onze Domstad? Deze week: Bij drie studenten-watersportverenigingen regent het meters bier.
- Sfeer: Iedereen uit de kleren.
- Minpuntje: Drinken op maandag, zoveel bier kan alleen maar een ellendige dinsdag betekenen.
- Jelle nam een voorjaarsduik in de Oudegracht
- Zie ook: onze foto-slideshow onderaan de tekst
Welk studentenhart gaat niet sneller kloppen van buurten bij drie verenigingen, een aftrap met een biercantus, een shirtloze borrel en een race om de vereniging met het grootste aantal pitchers bier te worden? Op papier is dit gegarandeerd een perfect recept voor escalatie, in de praktijk ook.
Omdat het programma van de ‘Tour du Soos’ zo vol zat, begon de biercantus op mijn thuishonk Orca al om half acht. Een cantus is altijd een goed begin van je avond. Voor de mensen die niet ingeburgerd zijn in de traditie hiervan: Je neemt een aaneenschakeling van meebrulbare liedjes, geeft iedereen een pul, en laat iedereen op picknickbanken staan. Over de tafels lopen mensen met gieters vol bier. Ondertussen neem je de liedtekstpapieren in je goede drinkhand, in de andere hand klamp je de pul stevig vast. Drink je tijdens het zingen? Dan mag je naar voren komen om als straf meer te drinken. De gastvrouw en of gastheer praat de avond samen met een dj aaneen. Kapot glaswerk, dronken studenten, mensen die van banken vallen en een hoop plezier gegarandeerd.
Herman Berkien’s ‘Utereg me stadje’ is op elke cantus weer een hit. Uit volle borst wordt dit als laatste nummer ingezet. Met het geluid van rinkelende stukslaande glazen op de achtergrond gaat het licht in de kantine aan. In een moordend tempo worden alle banken opgeruimd en krijgt de zaal het verzoek om naar Histos te gaan. Het volle avondprogramma moet door.
Jaarlijks organiseren boardvereniging SPIN, roeivereniging Orca en de zeilvereniging Histos evenementen met elkaar.
Robin van Rosmalen (21) Orcaan en voorzitter van de organiserende commissie legt uit wat de toegevoegde waarde is van zo’n zuipfestijn voor de stad: ‘Deze is belangrijk omdat we het contact tussen de watersportverenigingen kunnen behouden en versterken. Door de watersporters te verenigen, leren zij soortgelijke mensen kennen. Dat is ook mooi voor de algehele studentensfeer in Utrecht.’
Dat de avond de sfeer versterkt, is zeker.
Nadat iedereen zich weer heeft bijeengeraapt en verzameld op de Oude Buis, het verenigingsschip van Histos, breekt in een mum van tijd de juiste soort chaos uit. Hoewel het de bedoeling is pas later uit de kleren te gaan, kunnen de leden van SPIN het niet laten om alvast te laten zien hoe zij een feestje bouwen. Ook de muziekkeuze is behoorlijk chaotisch: All I Want For Christmas, afgewisseld met de tune van New Kids Turbo.
Terwijl iedereen de Histos-boot opgaat en de sfeer het midden houdt tussen een feest en een borrel, krijgen een paar rokers buiten een demo van de boarders van SPIN. Ze laten even zien dat je daadwerkelijk op alles met wieltjes stunts kan uitoefenen. In een winkelwagentje een wheely trekken over het fietspad: dat is doodnormaal als je bij een boardvereniging zit.
Voor de mensen die nog precies weten wat er die avond gebeurt, is de sfeer bijna even onvergetelijk als de penetrante bierlucht die er permanent in de Oude Buis hangt. Overigens wint Orca de dubieuze eer van de vereniging die de meeste pitchers bier bestelde.
Zo soepel als de fietstocht naar Histos toe ging, zo moeizaam is het om te fietsen naar de stamkroeg van SPIN. Een menigte trage dronken mensen fietsen samen richting centrum.
In een mum van tijd wordt zo rond middernacht Café Flater aan de Oudegracht compleet overgenomen door shirtloze mensen. Ook deze verslaggever is de deur nog niet door of hij moet uit zijn kleren. Na vijf jaar studentenleven sta ik niet echt te springen om zonder shirt mee te borrelen, maar alles voor de participerende journalistiek.
Langzaamaan wordt het lastiger om niet mee te gaan in de aanstekelijk feestende menigte. De camera wordt opgeborgen en vanaf dat moment is er gelukkig geen beeld meer gemaakt. Dat is het voordeel als je zelf de fotograaf van de avond bent.
Hoe iemand mij overtuigd heeft om samen de Oudegracht in te springen, is een raadsel. Maar het ijskoude water voelde bijna even goed als het koude bier dat rijkelijk vloeide gedurende de avond. Nat, verkleumd en licht gewond met een paar doctor Martens in mijn handen liep ik weer richting kroeg. Zonder shirt, met leren jas.
Het is niet aan te raden om dit zomaar zelf na te doen: zwemmen onder invloed is immers levensgevaarlijk. Maar soms moet je gewoon even student zijn.
