Eén van de belangrijkste drugs voor het HU-personeel is koffie. Het is de smeerolie in de onderwijsmachine en het houdt mensen moeiteloos urenlang op de been. Er zit een groot voordeel en een groot nadeel aan de HU-koffie. Het voordeel is: je krijgt zes koppen per dag gratis (belangrijk aspect voor een Hollander). Het nadeel is: de koffie is niet te zuipen. Ondanks de prachtige megakasten die Douwe Egberts ervoor heeft ontworpen, is de kwaliteit van de koffie die van slootwater. In mijn sabbatical year, waarin ik college gaf aan de Universiteit van Amsterdam, kocht ik dozen met vijftig Nespresso pads voor 10€ en was ik in de koffiehemel. Toen ik in 2007 terugkwam bij de HU (‘vanuit het bejaardenhuis terug in het gekkenhuis’ noemde ik mijn comeback) was mijn eerste daad om alle leidinggevenden te overtuigen van een goed koffie apparaat voor het personeel. Met 0,0 resultaat. De tijd was er nog niet rijp voor.
Toen plotsklaps, als een donderslag bij heldere hemel, werden we een maand geleden gefêteerd op een nieuwe personeelskamer met een nieuw koffieapparaat genaamd Schearer. “Het is een geweldig Zwitsers precisieapparaat”, zo vertelde mij de onderhoudsmonteur, die enkele dagen na de ingebruikname de storing aan het apparaat kwam verhelpen. Er komt een zeer smakelijke kop koffie uit! Dat is de unanieme mening van alle personeelsleden, die massaal gebruik maken van het apparaat en geduldig in de rij wachten tot ze na vijf minuten aan de beurt zijn.
Helaas raakt het apparaat door het grootverbruik regelmatig gestoord en weigert dan dienst. Je voelt de enorme verbondenheid, die men met elkaar deelt bij deze tegenslag “shit, hij doet het niet, wacht even, misschien de stekker er even uit en er dan weer in? Moet melk of koffiebonen misschien bijgevuld worden? “ Nee het is tandenknarsend afwachten tot onze monteur weer een gaatje in zijn agenda heeft en iedereen wordt spontaan blij zodra hij de draaideur van de FCJ weer binnen stapt. “Gezellig dat u er weer bent! We kunnen u helaas nog geen lekker kopje koffie aanbieden, maar misschien wel nadat u uw belangrijke werk weer hebt verricht!” De monteur voelt zich gewaardeerd en vindt het FCJ-personeel sympathiek en beseft dat hij het enige juiste beroep heeft gekozen!
Rest mij, om alle personen, die bij de aanschaf van dit luxe apparaat betrokken zijn geweest, uit de bodem van mijn hart te bedanken. Proost!
