HEBBES! is de Utrechtse variant van het spel Gotcha.
De spelregels: Elke deelnemer krijgt een slachtoffer toegewezen, die hij moet opsporen en uitschakelen. Wie de meeste kills op z’n naam heeft, mag zich winnaar noemen.
Waar vandaan: In Amerika werd het spel in de jaren tachtig populair onder de naam Street Wars. In Engeland mag het spel niet meer gespeeld worden vanwege de terreurdreiging.
Utrecht: Ook in Utrecht is het spel populair. Dit jaar meldden zich een recordaantal van vijfenzeventig deelnemers aan. Volgens de redactie van SAPsite riepen de eerste twee edities van HEBBES! in 2005 en 2006 ‘zoveel enthousiasme en gewoon dierlijke moordzucht’ op dat ze ‘dit jaar niet anders konden dan HEBBES III organiseren.’
9 september
Als echte journalist heb ik me natuurlijk uitstekend voorbereid. Zorgvuldig mijn hyves gestript en valse gegevens achtergelaten. Zo studeer ik ineens niet meer politicologie, maar wijsbegeerte. Mijn nieuwe WieWatWaar op hyves is nu: ‘Plato had eigenlijk wel gelijk @ Plato cd-winkel.’ Ook heb ik alle foto’s met mijn hoofd erop verwijderd en ben ik zogenaamd verhuisd naar Groenekan. Bovendien sta ik ingeschreven als ‘Susan’, de naam die in mijn paspoort staat. Maar mijn roepnaam is Suus…
10 september
Hoewel ik me goed ingedekt heb, voelde ik me toch een beetje bedreigd vanochtend toen ik de deur uitstapte. Zou iemand me al opwachten? Ook een onbekend nummer dat belde, heb ik maar niet opgenomen. Ondertussen bedenk ik een plan of attack voor mijn eerste slachtoffer: een jongen van 28 die van world of warcraft houdt en die met foto en al te vinden is op google. Hij heeft zijn hyves trouwens verwijderd de volgende dag. Ik heb wel de foto van hem op internet opgeslagen op mijn telefoon. Kan ik altijd even checken of hij het is.
12 september
Ik heb z’n werkadres gevonden in het adressenbestand van de universiteit. Jee, het kan niet makkelijker. Zijn gebouw blijkt tegenover het mijne te zitten. Dus wandel ik in de lunchpauze gewapend met gevuld waterpistool naar de overkant. De receptioniste wijst de weg, ik loop met trillende benen naar boven. In zijn kamer zit niemand die lijkt op de persoon die ik in mijn telefoon heb opgeslagen, dus ik vraag maar naar hem. ‘Oh die zit verderop’ zegt een van zijn collega’s meteen. ‘Loop maar even mee’. Zodoende. Hij zat in de val, hij kon geen kant op. Ik heb hem nog een hand gegeven, rommelde wat in mijn tas en hij liet het over zich heen komen. Drie keer gespoten, kleding zichtbaar nat. Hij riep naar zijn collega’s: ‘Ik had het nog zo gezegd, geen vreemden naar me toe sturen! Ik zat toch een maand in Amerika!’
13 september
Nummer twee is moeilijker te vinden. Mevrouw heeft wel een hyves, maar zegt in Bussum te wonen. Valsspelerij of gewoon slim, net zoals ik. Er werkt iemand bij een koeriersbedrijf onder die naam. Hmm… ik moet een plan bedenken.
14 september
Ik heb waarschijnlijk de identiteit achterhaald van de persoon die achter mij aan zit. Wat een toeval. Een vriendin heeft een collega die ook meedoet. Die collega verraadde alleen per ongeluk de naam van haar vriendin en de naam van degene die ze had. ‘Ene Susan’. Haha, toevallig ben ik de enige Susan die meedoet. Zorgvuldig laat ik alle sporen richting mij dood lopen… Ik ben op mijn hoede.
20 september
Het is even stil geweest. Ik heb me verscholen in huis en ben een weekendje richting de noorderzon (Groningen) vertrokken. Van mijn eigen killer heb ik nog niets vernomen. Ik doe niet meer zelf de voordeur open. Je weet maar nooit. Mijn huisgenoten zijn geïnstrueerd. Ondertussen heb ik actie ondernomen wat betreft nummer 2. Voor de stagerubriek die ik in Trajectum schrijf, heb ik mijn collega laten bellen naar het koeriersbedrijf. Misschien dat ze hogeschoolstagiaires hebben die in onze rubriek willen.
24 september
We hebben een stagiair bij het koeriersbedrijf opgespoord! Heb ‘m alleen nog niet te pakken gekregen. Ik word intussen een beetje zenuwachtig, want het spel duurt nog maar een week en veel schiettijd heb ik niet meer…
30 september
18.00 uur. Ik heb het overleefd. Sterker nog: ik heb niks gehoord van mijn killer. Helaas is mijn eigen schietplan ook niet meer gelukt. De stagiair zat op een andere locatie… We kregen geen hints tussendoor van de organisatie, of een tussenstand wie de meeste kills had. Dat was wel jammer. Van de vijfenzeventig deelnemers zijn er uiteindelijk maar achtentwintig vermoord. Ik ben benieuwd naar het HEBBES!-eindfeest, misschien ontmoet ik dan alsnog de twee mensen die mijn hoofd zo bezig hielden de afgelopen maand.
Met maar liefst 4 kills op zijn naam is Gijsbert Worst de winnaar van HEBBES III. Meer informatie over winnaars en eindfeest op 7 oktober www.sapsite.nl
