Jester (25) studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum.
Na een maand studeren in Amerika is een van de dingen die me op is gevallen, naast de enorme auto’s, de stad die voornamelijk uit autoweg bestaat en een campus waar je minstens 47 minuten nodig hebt om van A naar B te lopen, dat de borrelcultuur zoals ik die ken schittert door afwezigheid.
Ik als rasborrelaar ben altijd te bellen voor een gezellig drankje op het terras. Ook als je ergens bij iemand afspreekt zijn er altijd wel koude pilsemannetjes te vinden. Na werk of school even ontspannen met een biertje is dan voor mij persoonlijk niks geks. Daarom was de cultuurschok wat betreft de borrelcultuur hier het grootste voor mij. Want er is hier helemaal geen terrascultuur. Terwijl het weer zich daar wel erg voor leent!
Natuurlijk kan niet iedereen hier zomaar een koud pilsje kopen, je moet 21 zijn of ouder. Daar begint dan ook mijn analyse waarom ze hier geen terrascultuur hebben. Ze kunnen pas echt drinken vanaf 21, hoewel velen hiervoor wel een nep ID-kaart hebben. Tegen die tijd zijn de Amerikanen vaak te druk met afstuderen om nog echt gezellig te gaan borrelen.
Een ander obstakel is dat er niet zoveel terrassen zijn. Slechts enkele restaurants hebben een buitenzit-plek en die ligt vaak niet in de zon. En als twee cafés al terrassen hebben, liggen ze vaak een half uur lopen uit elkaar. De Amerikanen die ik heb mogen ontmoeten, nemen al de auto als iets twee straten verder is. Ook is hier geen ov, dus moet je alles wel met de auto of een Uber doen. Hierdoor moet altijd iemand de bob zijn.
Nee, een echte borrelcultuur is hier niet. Maar uitgaan is hier wel een ding. Ze plannen het van tevoren en genieten er meer van. Omdat het regelen meer moeite kost. Maar goed, dit hele verhaal geldt natuurlijk alleen voornamelijk voor de ‘countryside’ waar ik nu zit.
Het zal vast anders zijn in de grotere steden. Die diepgaande analyse hou je nog van me tegoed.
