Jester (25) studeert Journalistiek aan de HU. Hij schrijft columns voor Trajectum.
Na een semester in Amerika woog ik 30 pond meer. Eenmaal terug in Nederland dacht ik bij mezelf: het wordt weer eens tijd om mezelf naar de sportschool te slepen.
Nou zou je zeggen: ‘Ja Jester, prima, ga naar de sportschool.’ En ja, lezer, dat is zeker mijn plan, maar er is een ander probleem. Voordat ik naar Amerika vertrok, was mijn vaste sportschool de Basic-Fit. Als je ooit in een Basic-Fit bent geweest, weet je dat het de diepvriespizza is onder de sportscholen. Lekker voor even, maar je weet bij jezelf dat er echt betere pizza’s, of in dit geval sportscholen, zijn.
Dus dit is waar ik naar op zoek ben gegaan: een echte Italiaanse ovengebakken pizza. Toen ik die eenmaal had, bleef ik maar verder zoeken naar nog chillere sportscholen. Dat is een stuk lastiger dan pizza vinden, kan ik je vertellen. Ik moest van alles bedenken. Wil ik groepslessen? En zo ja welke dan? Hoe ver wil ik ervoor fietsen? Gaan er mensen heen die ik ken? Dus na een Google dive zag ik een sportschool in een kerk. Erg gaaf! Maar ongeveer 80 euro per maand. En ik wil graag geld over houden voor mijn echte grote passie: borrelen.
Gelukkig wees een vriend mij op nog een sportschool: de Workout. Zelf ben ik er nog niet geweest, dus echt uitgetest heb ik het nog niet. Wanneer mijn motivatie het toelaat, ga ik eens even koekeloeren hoe die sportschool werkt. Hij ziet er in ieder geval heel erg hip en modern uit. Dat maakt mij een beetje bang, want ik kom daar eigenlijk alleen om een gewicht te lenen en te doen alsof ik een oefening ken. Om vervolgens naar huis te gaan met een goed gevoel dat ik de gewichten weer eens heb gebruikt.
Misschien kan ik dit eigenlijk ook bij de Basic-Fit blijven doen.
