Studenten voelen zich eenzaam,blijkt uit onderzoek. Reden voor stichting Resto VanHarte en SSH om voor hen een diner te organiseren. Had dat ook zin?
Studentencomplex De Kwekerij wekt tijdens deze koude woensdagavond een verlaten indruk. Aan de buitenkant wijst niets op een gezellig samenzijn. En toch, in één van de acht woontorens is een verlicht lokaaltje waar aanwezigen, bestaande uit zo’n twintig tot dertig studenten, zich niet vervelen: de drank vloeit en de kerstmuziek staat aan.
De kok tikt met een mes tegen zijn glas. ‘Welkom in de woonkamer van de Kwekerij. Wie is hier voor het eerst?’ De helft steekt zijn hand op. ‘En voor de twee keer?’ Ietsjes minder. ‘Derde?’ Met enig gejoel schieten de handen in de lucht. De kok staat hier graag. ‘Om te voorkomen dat ik met een sigaar en een Porsche in een midlife crisis belandde, besloot ik om van mijn hobby mijn beroep te maken’, verklaart hij.
Op het menu: champignonpasteitjes en lasagne. ‘Bij de aanmelding konden jullie je dieetwensen opgeven’, gaat de kok verder. ‘Iemand had lasagne ingevuld. Dat is ook wel eens lekker.’ Er is onenigheid in de zaal over wie dit voorstel had ingediend. ‘Gelukkig had niemand kaviaar, dat was iets moeilijker geweest.’
Niet helemaal alleen
De bewoners vallen aan op het voorgerecht: het pasteitje. Een van hen is Anka, student Bedrijfskunde aan de HU en bewoner in De Uithof. ‘Ik kreeg een uitnodiging van SSH om dit diner bij te wonen, maar in eerste instantie overwoog ik niet eens erheen te gaan. Toen mijn huisgenoten me ervoor vroegen dacht ik: waarom ook niet? Het pasteitje smaakt in ieder geval goed.’
Anka zit, als enige HU-student, met zijn drie huisgenoten van de UU aan een tafel. Komen zij hier ook om nieuwe mensen te ontmoeten? ‘Niet per se. Ik heb huisgenoten, dus bij ons speelt eenzaamheid geen grote rol. Wij komen hier vooral voor de gezelligheid, ook al weet je nooit wat de avond gaat brengen. ‘Ik snap dat, als je in een studio woont, de campus een eenzame plek kan zijn. In het weekend is het volledig uitgestorven.’
Op zichzelf
Een van die studiobewoners is Matthijs, student Werktuigbouwkunde. Met zijn buren van de Mammoetflat zit hij in een WhatsApp-groep, maar van afspreken is geen sprake. ‘Nu zien we elkaar eens in het echt. En het is ook leuk om wat anderen te leren kennen.’ Naast hem zit Tom, ICT-student en studiobewoner aan het Salamancapad. ‘Ik dacht: ik zie wel wie ik tegenkom. En lekker eten voor vijf euro is ook niet mis’, vindtTom.
Het onderscheid is duidelijk: de studiobewoners voelen zich hier eenzamer dan de ’kamerbewoners’. Waarom zoeken die eersten elkaar niet op? Tom legt het uit: ‘We zijn graag op onszelf en doen minder mee aan het studentenleven. Daar komt bij dat de studentencomplexen weinig ontmoetingsplekken bieden en veel studenten druk zijn, zoals ik met mijn stage. Al met al komt het niet tot contact.’ Doet SSH dan niets? ‘Sinds dit jaar vragen ze ons regelmatig wat ze kunnen doen om eenzaamheid tegen te gaan. Dus de wil is er.’
Waarom nu?
Waarom komt SSH nu pas in actie? Dit probleem speelt immers al langer. ‘Hiervoor zaten we ook niet stil’, vertelt SSH-communicatiestrateeg Joris van Eijck. ‘Zo ontvingen de woonbesturen altijd al geld om bijvoorbeeld een workshop bonbons maken te organiseren. Echter, toen het rapport over de mate van eenzaamheid onder studenten begin dit jaar verscheen, wisten we dat er meer nodig was. Samen met Resto VanHarte, een stichting die zich normaal inzet voor eenzame ouderen, begonnen we een pilot met vier goedkope diners voor onze bewoners. Vandaag is de laatste.’
Is het wel de bedoeling dat er groepjes huisgenoten aanschuiven dit elkaar al kennen? ‘Daar proberen we studenten bij te zetten die alleen komen’, verklaart Van Eijk. ‘Dan stopt onze invloed. We kunnen niet controleren wie eenzaam is en wie niet. Studenten die behoefte hebben elkaar of nieuwe mensen beter te leren kennen, zijn meer dan welkom.’
Terwijl de lasagne wordt geserveerd en de kerstmuziek steeds harder klinkt, rest de vraag: Is deze pilot een succes? Lossen deze diners het eenzaamheidsprobleem op? Van Eijk lacht. ‘Onze hoofdtaak als woningcorporatie is woningen aan te bieden en bij te bouwen. Maar we doen wat we kunnen om eenzaamheid tegen te gaan.’
De diners werden volgens Van Eijk positief ontvangen en er was genoeg animo. Gaan ze er volgend jaar mee door? Dat kan hij nog niet zeggen. ‘Wie weet.’
De foto’s zijn gemaakt door SSH op een andere dag.
