Yara (21) studeert Journalistiek aan de HU. Ze schrijft columns voor Trajectum.
Je hebt twee type mensen in de wereld: degenen die na het koken meteen het fornuis schoonmaken, en de mensen die dat niet doen. Mijn huisgenoten horen zonder twijfel bij de tweede groep. Geen ramp, want ik ook. De lieden die het wél schoonmaken, behorem trouwens ook tot het type dat na elke douchebeurt het doucheputje schoonmaakt. Zoals mijn moeder. Ik moet er niet aan denken. Mijn groep bevalt me prima.
Toch is er een grens. Want hoewel ik dagelijks grondig schoonmaken overbodig vind, is wekelijks wél noodzakelijk. Dat dat in ons studentenhuis zelden gebeurt, praatte ik altijd goed met ‘zo is het studentenleven nou eenmaal.’ Tot ik hoorde wat hier gebeurde in de winter voordat ik er woonde.
Winter in een grote stad betekent één ding: muizen trekken naar binnen. En ons studentenhuis van vier verdiepingen was een paradijs voor ze. Drie keukens, en de bovenste was hun favoriet.
De eerste muis werd vorige herfst gespot. Dit had mij al moeten alarmeren, want hoe goor moet een keuken zijn als muizen helemaal naar de vierde verdieping trekken? Mijn huisgenoten kochten diervriendelijke vallen en zetten ‘m weer buiten. Klinkt beheersbaar, toch?
Fout. Het werd een regelrechte invasie. En omdat niemand meer de keuken in durfde om schoon te maken, hebben mijn huisgenoten deze routine volgehouden tot de winter voorbij was. Elke week lieten de mannen van het huis nieuwe muizen vrij, soms met vijf in een val tegelijk. Het totaal aantal? Vijfenzeventig.
Sinds ik dit verhaal afgelopen weekend hoorde, staat mijn gezicht op standje horror. No way dat ik dat wil meemaken. Dit is een worst-case scenario dat ik niet voor mogelijk had gehouden. Daarom bereid ik me dit jaar anders voor op de winter: met Dusty, azijn, schoonmaakroosters en dweilen. En misschien, heel misschien, ga ik het fornuis ook wel meteen afnemen.
