Trajectum stelt in deze serie een aantal eerstejaars voor. Wat willen ze, waar dromen ze van, leren ze elkaar en het studentenleven kennen?
Aflevering 6: Een maand geleden spraken wij de twintig jaar jonge Josse Luiken, die met veel plezier in Hoorn woont. Sinds september werkt hij aan zijn carrière in de media als journalist en is hij zelfverklaard ‘balkon-gymdocent’ en ‘après-skileraar’. Hij is ‘heel erg gelukkig’ met zijn leven.
‘Als ik nu naar buiten loop en aangereden zou worden, dan is dat maar zo´, vertelt Luiken nonchalant. ‘Ik denk dat ik nu de beste versie van mezelf ben. Ik doe waar ik gelukkig van word en heb veel mooie mensen om me heen. Als het nu afgelopen zou zijn, dan heb ik een prachtig leven gehad.’
Zijn kinderdroom om skileraar te worden, is immers al in vervulling gegaan. ‘Alles wat nu nog mag komen, is een extraatje’, vertelt hij lachend. Fulltime skileraar zijn, is volgens Luiken geen optie: ‘Dat wordt écht je dood.’ Hij houdt het daarom maar bij een vakantiebaan. Misschien meer als ‘après-skileraar’, geeft hij met een knipoog toe.
Van een feestje is hij namelijk niet vies. Luiken is zelfs regelmatig dj op een feest. Van dat werk komt in tijden van een pandemie niet veel terecht maar hij is nog altijd met muziek bezig. Vol enthousiasme grijpt Luiken naar zijn tas en haalt er een USB-stick uit. ‘Ik heb altijd muziek op zak, en deze is al vaak genoeg van pas gekomen’, zegt hij. Zo strandde Luiken eens op een schoolfeest van een middelbare school. Er was geen dj maar hij was er wel, met zijn USB-stick.
Alles uit je studententijd halen
‘Voorafgaand aan de pandemie had ik mezelf voorgenomen om minstens twee keer per week uit te gaan.’ Uitgaan mag nu niet vanwege de coronamaatregelen. Dat vindt hij jammer, maar Luiken blijft positief: ‘Ik probeer nu gewoon alles uit mijn studententijd te trekken wat erin zit.’ En dat is volgens hem allerminst weinig: ‘Ik krijg zo veel energie van mijn leuke medestudenten en studie.’
Niet altijd was dit het geval. Voor zijn huidige opleiding is Luiken al eens eerstejaars geweest, maar dan bij de opleiding Sport en Bewegen. ‘Energie kreeg ik van leuke dingen doen, niet van studeren’, zegt hij schouderophalend. Zijn levensmotto: ‘Wees vrij’ kon naar eigen zeggen dan ook losjes vertaald worden naar: vertoon studieontwijkend gedrag. Desondanks heeft hij ook op die opleiding veel lol gehad: ‘Er waren ook echt hele leuke momenten hoor.’
Luiken wil een voorbeeld laten zien en tovert met een grote glimlach op zijn gezicht een filmpje tevoorschijn op zijn mobiel. In dat filmpje is hijzelf te zien. Met zijn lange blonde haren in een staart trekt hij sprintjes voor een flat, terwijl hij mensen op het balkon enthousiast aanmoedigt hetzelfde te doen. Het ietwat oudere publiek volgt, op hun balkon en in aanzienlijk minder hoog tempo, in zijn evenbeeld de sprintjes. ‘Dat balkon-gymmen was wel echt lachen ja’.
Tegenwoordig is Luiken nog steeds ‘vrij’, maar gaat dit niet langer ten koste van zijn studie. De energie die de opleiding hem geeft heeft hij grotendeels te danken aan zijn medestudenten. ‘Het is gewoon supergezellig met iedereen.’ Het onlineonderwijs mag ook de pret niet drukken. ‘We drinken vaak genoeg een biertje met z’n allen.’
Lees ook: Eerstejaars Ilse (16) over vooroordelen en beperkte sociale contacten.
