Drie jongens werken zich een slag in de rondte om honderden kinderen na schooltijd te helpen met bijles. In onze serie Zwaar gedreven studenten: Studenten Zakaria, Charif en Hicham doen het, en gaan er het liefst voor altijd mee door.
Zakaria Bousdar en Charif Bouhaddou, beiden 26, leerden elkaar kennen in 4 havo op het Gregoriuscollege in Utrecht. Het voelde meteen vertrouwd. Zakaria: ‘We leken op elkaar. We deden allebei aan fitness, kickboksen en voetbal. Onze karakters zijn rustig en we hebben allebei wat broertjes en zusjes thuis.
Geen goede schooltijd
De middelbare school was een worsteling voor ze. Charif: ‘We waren afgeleid, hadden thuis geen ruimte om rustig huiswerk te maken en misten begeleiding. We haalden ons diploma geen van beiden en kozen na ons staatsexamen de verkeerde opleidingen. De wereld snapten we nog niet zo goed. We wilden succesvol worden en zochten naar studies waar we veel geld mee zouden verdienen.’
De leegte van de lockdowns bracht een omslag teweeg. Urenlang zaten de jongens te kletsen en bespraken alles wat ze hadden meegemaakt in hun leven. Ook hun schooltijd, hoe rommelig die was geweest, en hoe vaak ze hadden gedacht dat ze niet goed genoeg waren.
Toen ze niet veel later beelden in het nieuws zagen van incidenten in de Schilderswijjk in Den Haag dachten ze: laten wij daar maar beginnen met het helpen van de jeugd. ‘We zagen hoe de cijfers van onze broertjes kelderden en wensten alle kansarme jongeren iets beters dan dat wij hadden gehad. Meer ruimte, meer stilte en meer goede voorbeelden om naar op te kijken’, vertelt Zakaria.
Naar de notaris
De broer van Charif was er vanaf het begin bij: Hicham Bouhaddou. Met z’n drieën schreven ze zich in bij de notaris, met de naam Talenten van Morgen. Hicham studeerde geneeskunde aan de universiteit en zijn professor wilde graag als voorzitter van hun stichting fungeren. Charif : ‘Hij is best een grote meneer, dus we waren blij dat hij ons zou helpen.’ De jongens wilden een bestuur dat los zou staan van de dagelijkse werkzaamheden en bestuursleden met wie ze op hoog niveau zouden kunnen sparren. De penningmeester werd ook ‘een topdame’, met een goede baan bij de KNMG.
De drie huurden een kantoortje in Overvecht waar ze rustig hele dagen lang hun plannen konden gaan uitdenken. Zakaria: ‘We gingen die uren alle kanten op. Hebben zelfs nog overwogen aan e-commerce te gaan doen. Maar we voelden dat het werken met deze jongeren het beste zou beantwoorden aan onze Why. Je weet wel: je innerlijke motivatie. Als die in orde is, komt de rest vanzelf.’
Met de twee bestuursleden aan boord konden de jongens beginnen. Ze maakten een website en togen met een stapel visitekaartjes naar Den Haag voor een buurtonderzoek. Daar stuitten ze algauw op de Jan van Nassauschool. De directeur was bereid hun te faciliteren bij het geven van huiswerkbegeleiding. Een goede vriend kwam erbij, om ze te helpen de kinderen te begeleiden. Die deed dat graag, ook omdat hij vanwege corona niet veel anders te doen had.
Als een familie
Inmiddels hebben ze een hele hoop van dat soort ‘vrienden en vriendinnen’. Hun stichting telt veertig vrijwilligers, voornamelijk studenten. Zij geven elke dag (zelfs op zaterdag) huiswerkbegeleiding en dat niet alleen. Charif : ‘We geven trainingen presenteren, debatteren, en plannen. Soms gaan we een hele middag werken aan hun zelfvertrouwen en motivatie. Woensdag nemen we ze mee naar een museum of naar het theater.’
Het zijn niet alleen de kennis en vaardigheden die de jongens belangrijk achten. De stichting beoogt de kinderen een ‘familielid’ te geven, een soort grote broer of zus waar ze tegenop kunnen kijken. Zakaria: ‘We zijn hecht, de kinderen komen graag bij ons.’ En dat is niet vanwege de thee en het koekje, want die krijgen ze niet.
Mag iedereen vrijwilliger worden en een beetje uitleggen hoe je een staartdeling maakt? Zeker niet. De vrijwilligers worden zorgvuldig geselecteerd. Ze moeten minstens mbo4-niveau hebben en aantoonbare ervaring met lesgeven. Hoewel: als iemand zeer gemotiveerd is, krijgt hij wel de kans om te laten zien wat ie kan.
Tien locaties
De weg naar het succes was er een van vallen en opstaan. Zo hebben ze ook geprobeerd kinderen op de middelbare school te begeleidden, maar daarvoor was de zoektocht naar geschikte vrijwilligers te tijdrovend. Zakaria: ‘Zie maar eens iemand in havo 5 te helpen met Natuurkunde.’ Sowieso is het al uitdaging genoeg om elke keer de groepjes weer te voorzien van een vrijwilliger. Charif : ‘Als op zaterdag iemand belt dat ie dinsdag niet kan komen, ben je er zó het hele weekend druk mee.’
Het klinkt als een zware belasting voor drie studenten, en dat ís het ook. Hun Whatsapp draait overuren om elke keer weer de drie locaties in Den Haag, Zoetermeer en Schalkwijk te bedienen. Hun Stichting Talenten van Morgen heeft meer dan tien locaties en geeft wekelijks aan meer dan 200 kinderen les. Hebben ze nooit genoeg van elkaar? ‘Nope.’ Tijdens het verdelen van de taken, hebben ze nog steeds dezelfde passie en hetzelfde gevoel voor humor.
Vooruit, het moet gezegd: hun opleiding heeft er wel een beetje onder geleden. Daarom gaan ze zich komende twee maanden even kwaad maken om hun scriptie af te maken. En daarna weer door met hun stichting – als het even kan tot hun pensioen. Hun droom is nóg groter te worden. Méér locaties en zoveel mogelijk kinderen helpen. Jongeren helpen hun Why te vinden. En de ouders erin betrekken, dát wordt de volgende stap.
Een bescheiden salaris
Charif : ‘We willen dat die kinderen begrijpen: je kunt nog zoveel geld hebben, maar als je niet doet wat je leuk vindt, krijg je een burn-out of je wordt depressief. Heb je leuke collega’s en doe je je taken met plezier? Dan zit je altijd goed. Heb je een gezond gezin en een leuk huis? Dan wordt het tijd om iets terug te doen voor de samenleving.’
De stichting kan wel wat bekendheid gebruiken. Zakaria: ‘Daar zijn we nog niet zo goed in. We stonden een keer in het Noord-Hollands Dagblad en daarna belde een meneer ons op. “Ik zag drie jochies, precies zoals ik vroeger was, en dat ontroerde me”, zei hij. Hij stortte vervolgens een mooi bedrag op de rekening van de stichting.’ Nu draaien de jongens al hun uren nog vrijwillig, maar op een dag zullen ze er toch (hoe bescheiden ook) een salaris aan moeten verdienen? Ze kijken elkaar aan. ‘Dat mag het bestuur te zijner tijd beslissen.
Zakaria doet de opleiding Commerciële Economie en Charif Sociaal Juridische Dienstverlening. Beiden aan de HU. Hicham Bouhaddou zit in zijn coschappen Geneeskunde in Amsterdam.
Zie ook de andere afleveringen in onze serie Zwaar gedreven studenten.
