Laat studenten niet de zoveelste enquête invullen met tal van vragen. Vraag ze één klacht op een geeltje te schrijven. Dat is een van de suggesties tijdens de training ‘campagne voeren’ op het Festival Medezeggenschap.
De training vormde een onderdeel van het Festival Medezeggenschap dat woensdagmiddag 1 november plaatsvond aan Padualaan 97. Wilma Scholte op Reimer, sinds september de voorzitter van het college van bestuur, verzorgde de aftrap op het Educatieplein op de tweede verdieping.
‘Het is fantastisch dat jullie dit organiseren’, begon ze. En ze richtte zich daarmee op de organisatoren Team Advisering over Medezeggenschap (TAM) plus de Utrechtse studentenunie VIDIUS. ‘Binnen de hogeschool zijn er meer dan 500 studenten en medewerkers actief voor een van de medezeggenschapsraden en opleidingscommissies en het college en het management kunnen alleen goed functioneren als de medezeggenschap goed werkt’, stelde zij.
Scholte op Reimer bleek zelf in haar studietijd altijd actief te zijn geweest, in studie- en studentenverenigingen en in de medezeggenschap. ‘Dat heeft mij gevormd en ik heb daardoor dingen geleerd. Het is waardevol geweest voor mij en ik hoop dat het ook voor jullie geldt.’
Begroting van de hogeschool
Bijna vijftig mensen kwamen op het festival af. Dat waren vooral leden van de opleidingscommissies (OC’s) en instituutsraden, bleek uit een peiling. Opvallend was dat er slechts ėén vertegenwoordiger aanwezig was van de Hogeschoolraad (HSR), het hoogste medezeggenschapsorgaan van de HU. De overige leden hadden een goed excuus: zij waren zich op dat moment in een ander pand aan het verdiepen over de begroting van de hogeschool.
Op het programma stonden enkele trainingen: effectief vergaderen, campagne voeren en macht & invloed. Trajectum toog met zo’n tien deelnemers naar een lokaal op de vierde verdieping voor het onderdeel campagne voeren. De meeste deelnemers bleken studenten uit een opleidingscommissie of gemeenschappelijke opleidingscommissie (die meerdere opleidingen vertegenwoordigen). Een van de aanwezigen was docentlid van een OC.
Contact met de achterban
‘Campagne voeren is onlosmakelijk verbonden met het maken van contact met de achterban’, beklemtoonde trainer Martijn Grul. Hij is oud-student Communicatie, was actief in de medezeggenschap en werkt nu als adviseur Publieke Optredens voor onderwijsminister Dijkgraaf. Al snel werd duidelijk dat veel OC’s worstelen met het bereiken van de achterban. Zij weten niet goed hoe ze met hen kunnen communiceren, luidde de klacht.
‘Wat vaak gebeurt in het contact met de achterban, en niet zo goed werkt, is het eenzijdig zenden van informatie’, vertelde Grul. Zoals het opsommen van standpunten en oplepelen van behaalde successen in mails of tijdens bijeenkomsten. ‘Daarmee maak je geen echt contact’, vond hij. ‘Je moet de boodschap goed formuleren en keuzes maken. Gaan we een heel document uitleggen en zeggen wat we ervan vinden, of zoomen we in op specifieke punten?’
Raden en commissies beschikken over tal van mogelijkheden om de achterban te bereiken. Nieuwsbrieven rondsturen, berichten plaatsen op sociale media, ideeënbussen ophangen, mededelingen op schermen plaatsen, nieuwtjes in whatsappgroepen rondsturen. De aanwezige OC-leden noemden ook wat minder gebruikelijke manieren: met Pasen chocolade eieren uitdelen en gesprekken met passerende studenten voeren. Of het aanbieden van gratis koffie.
Overvoerd met informatie
‘Studenten worden vaak overvoerd met informatie’, wist de trainer uit eigen ervaring. Als medezeggenschapper moet je niet te veel willen vertellen en het voor de achterban makkelijk houden. Laat studenten bijvoorbeeld niet de zoveelste enquête met tal van vragen invullen. Maar ga in de gang staan en vraag passanten één klacht op een geeltje te schrijven en op een bord te plakken. Dan hebben raadsleden na een relatief korte tijd al gauw tientallen reacties verzameld waarmee ze aan de slag kunnen.
Een andere vorm is het voeren van ludieke acties, zo werd geopperd. De studentenfractie Vlijmscherp uit de HSR maakte reclame door hun naam (vergezeld door de afbeelding van een schaar) met afwasbare krijtspray op de stoepen voor de HU-gebouwen te spuiten. Grul liet wijselijk in het midden of dit idee uit zijn koker was gekomen en of hij aan deze acties had deelgenomen. Mogelijk is dit soort graffiti niet legaal. ‘Maar je kan wel degelijk de wrijving opzoeken’, meende de trainer.
