Bijna elke docent is begonnen vanwege de passie om kennis over te dragen. Maar die passie verdwijnt vaak snel. Studenten krijgen binnen no time een label: lui en ongeïnteresseerd. De oorzaak: een gebrek aan aandacht voor elkaar, stelt derdejaars student Alexandra Benschop.
Ik wil jullie iets vertellen over één kernwoord, één term. Ik denk dat het begrip achter dat kernwoord veel problemen in het dagelijks leven kan oplossen op heel veel gebieden, niet alleen voor de HU. Ik geloof dat de toepassing van dit kernwoord menselijk gedrag en motivatie kunnen veranderen. Voor mij is the magic word: aandacht.
Aandacht, het gevoel van een schouderklopje, gehoord worden, een aai over de bol, het warme gevoel van een knuffel, gezien worden. Mensen hebben levenslang aandacht nodig.
Ik geloof er in, ik geloof er sterk in, dat bijna elke docent is begonnen aan deze carrière vanwege een passie. Een passie in het kennisgebied en een passie om kennis over te dragen. Maar die passie verdwijnt na een paar jaar, of misschien al binnen maanden. Dan staan ze uitgeblust voor de klas. Ze kijken tegen ongeïnteresseerde studenten aan (als ze al zijn op komen dagen) en ze moeten zich houden aan een bepaald vakkenpakket. Ze zijn beperkt in hun creativiteit en hun passie voor het vak. Docenten krijgen weinig terug voor de energie die ze in de HU steken en na een tijd houden ze daar dan ook maar mee op. Ze zouden aandacht moeten krijgen van studenten, van collega’s, elkaar inspireren en gehoord worden.
Het stereotype plaatje is dat de student verveeld en ongeïnteresseerd in het lokaal zit. Maar hoe komt het dan dat de student er geen aandacht in lijkt te steken? Ook dit kan ik terugleiden met tekort aan aandacht. Het is een wisselwerking. Een student voelt zich niet speciaal op deze school, je bent een schakel in een massa en je doet dingen omdat je het moet doen. Er is weinig ruimte voor persoonlijk contact met je docent. De student steekt het meeste werk in projecten en opdrachten waar hij of zij credits voor krijgt, waarbij hij of zij gehoord of gezien wordt. De student is ook begonnen aan de opleiding met de instelling: ‘ah leuk, dit is mijn interesse en hier wil ik goed in worden’. Maar snel is ook deze passie verdwenen na de eerste paar lessen.
Sommige docenten staan uitgeblust voor de klas, zien al jaren ongeïnteresseerde studenten en hebben vooroordelen. Het is een wisselwerking tussen de docenten en studenten. Sommige docenten weten je niet bij naam en je voelt je niet bijzonder. Het is niet dat er geen tijd in gestoken wordt door de student omdat hij in eerste instantie lui is wanneer hij hier op school begint, maar omdat hij binnen no time een sticker krijgt met: lui en ongeïnteresseerd.
Dit is een ingekorte versie van de speech van Alexandra Benschop, derdejaars mediatechnologie aan de faculteit Natuur en Techniek, tijdens het evenement DOtalks op 14 april. Deze en andere lezingen zijn binnenkort op video terug te zien op www.do-talks.nl
