Op weg naar het 25-jarig jubileum van Hogeschool Utrecht interviewt Trajectum een serie oud-studenten van verschillende generaties.
Vandaag Nikita Doornbosch, in 2011 begonnen aan Mondzorgkunde en nu mondhygiënist.
‘Als kind was ik als de dood voor de tandarts. Als je me toen had gezegd dat ik later Mondzorgkunde zou studeren, had ik je waarschijnlijk niet geloofd. Toen ik op mijn zestiende klaar was met het vmbo, had ik geen idee wat ik wilde doen.
Ik begon aan een mbo-opleiding Sociaal Pedagogisch Werk, maar dat was geen succes. Daarna werkte ik een jaar in een verpleeghuis en begon ik aan een opleiding tot apothekersassistent. Al snel werd me duidelijk dat mijn toekomst daar ook niet lag. Een vriendin van me deed de opleiding tot tandartsassistent en nodigde me uit een keer te komen kijken. Hé, dacht ik daarna, dit is eigenlijk best relaxed.
Geestdodend werk
Dat ik uiteindelijk een hbo-opleiding zou gaan doen, had ik nooit verwacht. Veel te moeilijk, dacht ik. Leren was nooit mijn sterkste kant. Maar op het mbo haalde ik meteen goede cijfers. Ik vond de studie leuk, het was gespecialiseerd en de stof ging diep. Na de studie ging ik aan het werk als tandartsassistent. Leuk, maar ook saai. Dan zag ik de tandarts vullingen leggen en dacht ik: dat kan ik zelf toch ook wel? Ik vond het werk geestdodend, miste uitdaging. Moest ik niet gewoon aan de stoel werken, in plaats van náást de stoel?
Toch duurde het nog even voordat ik begon aan de HU. Ik heb namelijk ook nog twee jaar de Pop Academie in Utrecht gedaan. Muzikant worden is altijd mijn droom geweest. De opleiding was geweldig en goed voor mijn netwerk, maar ik twijfelde of ik niet beter voor zekerheid kon kiezen. Ik werd wat ouder, met de economie ging het niet goed en dus besloot ik een ander pad te kiezen: Mondzorgkunde.
Grote overstap van mbo naar hbo
Ik kom uit Haarlem, dus de Hogeschool van Amsterdam (HvA) was een logischere keuze geweest. Maar de open dag was zo slecht geregeld dat ik afknapte op die hogeschool. In Utrecht voelde ik me meteen thuis. Bovendien studeerde die vriendin van me ook aan de HU. Zij was er lyrisch over. Ik schreef me in en werd ingeloot voor de opleiding.
De overstap van het mbo naar het hbo was gigantisch. Wat is dit, dacht ik tijdens de eerste toets. Vooral de vraagstelling was anders. Op het mbo vroegen ze: wat is de definitie van mesiaal? Op het hbo moest je zo’n term niet alleen omschrijven, maar ook toepassen. Veel vragen moest je binnen een bepaalde tijd beantwoorden. Voor sommige toetsen was een score van 100% vereist. Een flinke omschakeling.
De eerste maanden haalde ik bijna alleen maar onvoldoendes. Mijn studieadvies in januari was negatief. Toen ik doorkreeg wat voor vragen me te wachten stonden, ging het beter. Ik ging harder studeren en haalde mijn P.
Patiënten vinden via Marktplaats
Iedere ochtend begonnen we rond 8 uur met praktijkles. Dan had je tweeënhalf uur om je patiënt te behandelen. Met goedkeuring van de tandarts of docent. Daarna schreef je een verslag en besprak je de behandeling met je docent en medestudenten. Soms kreeg je patiënten toegewezen, vaak moest je ze ook zelf vinden. Patiënten die gaatjes hadden, of een chronische tandvleesontsteking. Waar ik die vond? Via familie, vrienden, Facebook. Ik heb zelfs een keer een oproep op Marktplaats gedaan.
De boortoets is me het meest bijgebleven. Dan moet je op een pop vormpjes boren in zogenaamde kiezen. Heel secuur werk en je kreeg maar twee kansen. Ik voelde mijn hart tegen die pop aan kloppen. Gelukkig slaagde de tweede poging. Naast praktische lessen deden we onderzoek. Werken whitening tandpasta’s? Wat is het effect van bleken?
Ik vond de stad Utrecht geweldig. Op vrijdagmiddag pakten we vaak een terrasje, gingen we borrelen aan de grachten. Stappen deed ik vooral in Amsterdam. In het eerste jaar ben ik kort op kamers gegaan, bij een vriendin van me. Verschrikkelijk, vond ik het. Vies en luid. Ik moest altijd vroeg op, mijn huisgenoten niet. Liep ik daar in mijn pyjama naar de wc, tussen al die feestende figuren. Later ben ik bij mijn vriend ingetrokken in Haarlem. Ook in een studentenhuis, maar met een eigen badkamer en toilet. Een stuk beter.
Deelname aan The Voice
In het derde jaar van mijn studie deed ik mee aan The Voice. Ik haalde de blind auditions, de battles en mocht daarna meedoen met de liveshows. Een leuke, maar pittige periode. De opnames duurden zo’n zes maanden. Gelukkig kreeg ik een aangepast lesrooster. Vrije tijd had ik amper, ik studeerde veel tussendoor. Trijntje Oosterhuis was mijn coach, aan haar adviezen heb ik veel gehad. Tijdens de eerste liveshow viel het geluid van mijn oortjes uit. Dat was balen. De jury was niet eens zo negatief, maar ik wilde zo snel mogelijk naar huis. Na die liveshow was het avontuur ook voorbij.
Ik merkte al snel dat veel mensen The Voice volgden. Ik werd vaak herkend. Dan haalde ik een broodje bij de Albert Heijn in Utrecht en reageerde de caissière heel enthousiast. Nog steeds herkennen patiënten me soms. Het allerliefst zou ik vol voor mijn muziekcarrière gaan. Als klein meisje droomde ik daar al van. Maar mijn werk als mondhygiënist vind ik ook leuk. Bovendien moet de hypotheek betaald worden. Nu probeer ik mijn werk te combineren met de muziek.
Studeren in Suriname
Uit mijn studietijd heb ik alles gehaald, denk ik. Wat ik iedereen kan aanraden: ga een periode naar het buitenland. Ik heb in mijn laatste jaar drie maanden in Paramaribo stage gelopen. Daar woonde ik met zes andere studenten in een huis. We gingen op stap en maakten tripjes naar het binnenland van Suriname.
In die periode heb ik veel geleerd. Als het gaat om de omgang met patiënten, die is veel formeler dan in Nederland. Maar ook wat betreft mondzorg. Ik heb dingen gezien die ik in Nederland nog nooit gezien had. Ik zag patiënten met gebitten in een slechte staat: veel gaatjes en tandsteen. Zo behandelde ik een jongen van begin twintig die nog nooit naar de tandarts was geweest. Hij had een muur van tandsteen, van de ene naar de andere kant van zijn mond. Op zo’n moment besef je hoe blij we mogen zijn met de mondzorg in Nederland.’
