‘Echt een grote verrassing’, zegt Hanna van Kruistum over het nieuws dat ze officieel is genomineerd voor de ECIO Frank Award 2020. De 22-jarige Pedagogiek studente belandde vlak voor de zomervakantie in 2019 in een rolstoel. ‘Ik heb de zomer genomen om verdrietig te zijn, daarna ben ik in actie gekomen.’ Ze zette een Powerplatform uit in de HU-complexen van Amersfoort, waar ze zelf ook studeert. Nu probeert ze alle studenten met een fysieke of mentale beperking te helpen.
‘Het is heel mooi dat wat je doet, erkent wordt en dat het waarde heeft voor inclusief onderwijs’, vertelt Van Kruistum. Dat laatste is waar de Frank Award om draait: inclusiviteit binnen het onderwijs. Drie universitaire studenten en drie studenten van hogescholen worden genomineerd. Twee van hen winnen een prijs. Ook een andere HU-student, Beau Geraeds, is genomineerd.
Het Powerplatform waar Van Kruistum mee bezig is, bestond toentertijd al in Utrecht maar nog niet in Amersfoort. Alle studenten die fysieke of mentale problemen hebben, kunnen zich bij haar melden. Van Kruistum kijkt samen met de student hoe het studeren makkelijker gemaakt kan worden.
Plotseling in een rolstoel
Dat verhaal begon bij haarzelf. Van Kruistum heeft een genetische aandoening waardoor ze slecht bindweefsel aanmaakt. Dit heeft invloed op haar gewrichten en organen en word door de tijd heen slechter. Door die aandoening belandde ze in 2019 plotseling in een rolstoel. ‘Een dag voor de vakantie had ik mijn heup half ontwricht’, vertelt ze. ‘Toen lag ik op bed met pijnstilling. Een vriendin kwam langs en zat bij mij op bed te praten. Even later stond ze op en zette ze zich af op mijn knie die vervolgens uit de kom ging. Op krukken lopen is geen optie, want dan gaan mijn ellebogen en polsen uit de kom. Zo ben ik in een rolstoel terecht gekomen. Door drie keer in de week te revalideren kan ik nu gelukkig kleine stukjes lopen. Over tien jaar kan dat weer anders zijn.’
Tekst gaat verder onder foto.
Van Kruistum zat op dat moment in het derde jaar van haar studie en moest stagelopen. ‘Ik dacht dat dat echt niet kon. Mijn leven stond helemaal op zijn kop en ik was compleet afhankelijk van anderen. Maar gelukkig kon ik intern binnen de HU stagelopen.’
De situatie maakte dat Van Kruistum graag iets wilde doen voor mensen in eenzelfde situatie. ‘Het Powerplatform bestond dus al in Utrecht en ik dacht: ik sluit aan en neem het over voor Amersfoort. Het is echt superleuk om te doen.’
Ze legt uit dat het echt een ‘van studenten, voor studenten’ organisatie is. ‘Er komen studenten met een fysieke of mentale beperking langs die ergens tegenaan lopen waardoor ze hun studie niet goed kunnen doen. Die helpen we.’
Studenten voor studenten
Het kan gaan om iemand die depressief is, of zwanger, of die net als Van Kruistum plotseling een tegenslag heeft in fysieke gezondheid. ‘Vorig jaar zocht een student contact met mij. Zij moest nog een aantal uren stagelopen maar na haar ziekte lukte dat niet meer. We hebben toen toch een stageplek kunnen vinden waar ze terecht kon. We kijken echt per geval: wat heb je nodig en wat kan er. Het is laagdrempelig, geen professionele hulpverlening. Als we denken dat studenten meer nodig hebben, verwijzen we door.’
Ze spreekt over ‘we’ want er zijn enkele tientallen studenten betrokken bij het Powerplatform, in meerdere of mindere mate. Er worden (online) studiecafés georganiseerd (in samenwerking met het pedagogiek café) en er is een buddysysteem opgezet zodat studenten elkaar wat intensiever kunnen helpen. Van Kruistum zelf krijgt regelmatig uitnodigingen om te spreken bij een HU-bijeenkomst, bijvoorbeeld een leidinggevendendag. ‘Dan vertel ik wat wij doen en waarom het belangrijk is voor studenten met een beperking. Medewerkers reageren hier goed op, ze vinden het interessant. Vragen ook: “Hoe zet je dit op?” Het is al goed om het bewustzijn te creëren bij docenten op deze manier, dat is waardevol.’
Hulp voor internationale studenten
Mocht Van Kruistum de award winnen, dan krijgt ze duizend euro. ‘Dat geld wil ik gebruiken om een goed plan te maken voor internationale studenten. Een goede start maken in het buitenland is best zwaar. Ik wil ervoor zorgen dat ze goed begeleid worden. Dus dat er leerteams worden gevormd, dat ze zich aan elkaar optrekken, dat we kunnen uitleggen hoe het schoolsysteem werkt en bij wie je terecht kan. In het mooiste geval ligt er een pakket klaar waar studenten meteen gebruik van kunnen maken. Daarvoor moeten we nog wel wat onderzoek doen.’
En als ze het geld niet wint? ‘Huilen!’, zegt ze gekscherend. ‘Nee, we gaan door met waar we mee bezig zijn.’ Van Kruistum heeft een aanstelling van een dag in de week gekregen om haar werk te kunnen doen en daar is ze blij mee. Als vierdejaars student hoopt ze dit jaar haar studie af te ronden. Na haar studie wil ze nog een jaartje bij het Powerplatform aanhaken om haar taken af te maken. ‘Kan dat niet, dan zorg ik voor goede opvolging.’
‘Mensen denken ook meteen dat ik dom ben’
Het gaat intussen goed met Van Kruistum. In huis kan ze nu aardig lopen, ze hoopt dat nog verder uit te kunnen breiden. ‘Er gaat wel een wereld voor je open als je in een rolstoel belandt’, zegt ze. ‘Mensen gaan zo anders om met mensen met een beperking.’ Een kassière begon tegen haar man te praten bij de kassa van een supermarkt, terwijl Van Kruistum degene was die het geld aangaf. ‘Als ik in de rolstoel heen en weer rol en aan het bellen ben met oordopjes in, vragen mensen of het wel goed gaat. Mensen denken ook meteen dat je een mentale beperking hebt.’
‘Als een geit een beperking heeft,
maken we die gewoon af.’
‘Of dat je geen kinderen kunt krijgen’, vervolgt ze. Van Kruistum was eens in gesprek met een man die van een boerderij kwam. Hij vroeg aan haar: zou je later kinderen willen? ‘Ik zei: dat denk ik wel, hoezo? Waarop de hij antwoordde: “Nou ja, als we op de boerderij een geit hebben met een afwijking maken we die gewoon af.” Dit soort dingen gebeuren te regelmatig vind ik. Mensen hebben ineens een mening over je leven. Sommigen vinden het mooi en zien je als een inspiratie, anderen denken dat je dom bent. Ik mis het normale hierin: ik ben mijzelf. Ik rol toevallig, maar ben gewoon mijzelf.’
Lees ook: Goede docenten geven mij het idee dat ik gehoord word.
