Correspondent studentenleven Jelle de Ru houdt in de gaten welke borrels en feestjes de moeite waard zijn. Af en toe neemt hij een kijkje achter de muren van een vereniging, gaat hij een avondje mee uit of drinkt gezellig een drankje op een evenement. Belangrijkste vraag: waar wordt het leukst geborreld in onze Domstad? Deze week: de maandelijkse borrel van de School voor Journalistiek bij Café de Vingerhoed.
- Sfeer: De borrel begon laf en eindigde in ouderwetse gezelligheid
- Verslaggever Jelle is steeds meer je favoriete bankstel dat al drie keer mee is verhuisd.
- Minpuntje: De jongerejaars zien onze verslaggever aan voor een tiendejaars.
- Zie ook: onze foto-slideshow onderaan de tekst
Negen studenten Journalistiek zitten op het terras bij café de Vingerhoed. Er staat bittergarnituur op tafel, de een na de andere sigaret wordt opgestoken en in rustig tempo neemt iedereen steeds een fatsoenlijke slok van zijn of haar gerstenat. ‘Is dit de opkomst van vanavond?’, vraag ik als ik bij de groep ga zitten. Ik ken verder niemand. Het zijn vooral eerste-, tweede- en derdejaars.
‘Zit jij nog steeds op de SvJ?’, klinkt het weerwoord vanaf de bank tegenover mij.
Inmiddels voel ik mijzelf een stukje meubilair op de opleiding. Er gaan kennelijk geruchten dat ik inmiddels al richting de tiendedejaars ga. Gelukkig valt dit nog mee. Ik loop pas een jaartje uit op de gebruikelijke vier jaar die er voor een hbo staan.
Terwijl het gesprek aan tafel voortkabbelt, druppelen één voor één nog wat journalisten binnen. Langzaam verdubbelt de groep in grootte. Mensen worden loslippiger en de sfeer steeds gezelliger.
Onderwijl denk ik terug aan de eerste officiële borrel van de studievereniging, die hier gehouden werd. Die was dacht ik in 2015. Niemand aan tafel kan mij vertellen waarom iedereen elke maand hier gaat zitten. Sommige dingen worden generatie op generatie doorgegeven. Vervelend als de oudere generatie, ik dus, het zelf ook niet meer weet. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben.
In mijn linkeroor hoor ik Anna zeggen: ‘Heeft iemand een ID-kaart om sigaretten te halen? Ik ben de mijne vergeten. Dit voelt alsof ik zestien ben.’
Aan tafel vieren mensen dat ze mee mogen als begeleiding op het legendarische School voor Journalistiek-introkamp. Als je nog een leuk feestje zoekt eind augustus: het is het waard om je in te schrijven voor de opleiding, mee te gaan op kamp en je daarna weer uit te schrijven.
Dat is niet het enige dat gevierd wordt. Maar liefst 2 op de 18 aanwezigen zijn jarig. Dion, de eerste jarige, komt om tien voor twaalf aanzetten en gelijk wordt er “Er is er één jarig” ingezet. Hij krijgt een cocktail met negen verschillende shotjes die hij in één grote teug wegzuipt. Een goede vriend zoent hem vol op zijn mond. Een teken van echt hechte vriendschap. Tot zo ver de rustige borrel.
Om twaalf uur is ook Roos jarig. Het is een klein gezelschap met wie zij het viert, maar wel een gezellig gezelschap. Allemaal SvJ’ers. Je herkent de journalist nog altijd aan de rookwolkjes en het slappe geouwehoer over belangrijke thema’s in het leven. Zoals feminisme, muziek, stoppen met de opleiding, drank, liefde, Bevrijdingsdag en seks.
Een uur later sluit de Vingerhoed. Vooral de eerstejaars willen door tot het bittere einde. ‘Gaan we nog door tot de laatste ronde?’ ‘Gaan we nog uit?’ klinkt het aan tafel. ‘Kom we gaan nog even snel naar binnen!’
Daar loopt Chayenne net de trap op, nadat ze naar de wc is geweest. ‘Hadden jullie niet even kunnen zeggen dat ik geen tieten in dit shirt heb?’ Een vriendin van haar reageert: ‘Meid, met zulke borsten heb je in elk shirt tieten. Daar mag je echt niet over klagen.’
Journalisten in de Vingerhoed. Altijd een feestje.
