Jester (25) studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum.
Het is weer die tijd van het jaar: ijskoude dagen, blauwe luchten en een dik pak natuurlijke sneeuw. Of, nou ja, in de films is het dát seizoen. Hier in de lage landen is het vooral regen die in je gezicht slaat tijdens het fietsen, als een natte handdoek.
Kerst betekent ook weer Sinterkerstlootjes trekken. Een gemiddelde studentenhuis doet dit natuurlijk met lootjestrekken.nl, de app die de papiertjes in een vissenkom heeft afgeschaft. Zo dus ook bij mij thuis.
Lootjestrekken.nl heeft een persoonlijke vendetta tegen mij. De ontwikkelaars gebruiken dezelfde ‘naughty or nice list’ als de kerstman en weten dat ik verschrikkelijk ben in cadeaus bedenken. Hiermee straffen ze vooral mijn medebewoners. Voor het vierde jaar op rij trek ik namelijk al dezelfde huisgenoot.
Hij vult altijd netjes zijn verlanglijstje in en daar haal ik op mijn beurt elk jaar netjes een cadeautje van. Niks mis mee, voor een jaar of hooguit twee. Maar mijn andere huisgenoten gaan iedere keer weer wild met ijzersterke vondsten die elkaar elk jaar weer overtreffen. Knap genoeg nog allemaal binnen het afgesproken bedrag.
Er bestaan er drie soorten lootjes-trek-activiteit-mensen:
- Uit de nice list, groep die in de zomer al een persoonlijk cadeau hadden voor iedereen;
- Uit de okay list groep die een lootje trekken, er 32 minuten hard over nadenken, om vervolgens een thuismaakcocktailset te halen. Good enough;
- Uit mijn groep (de sukkels), die de laatste avond (vóór 23:59) de verlanglijst checken, daar iets van bestellen, met volgende dag bezorging, en hopen dat ze het volgend jaar beter doen. De naughty list groep.
Daarom heb ik dit jaar maar mijn lootje geruild. Om ervoor te zorgen dat mijn lieve huisgenoot dit jaar de warmte mag voelen van iemand uit de nice list.
