‘Attentie, wil iedereen onmiddellijk het pand verlaten?’ Loeiende sirenes, weg is de rust. Vanmorgen om half tien hoorde iedereen op Padualaan 99 en 101 een vrouwenstem door de intercom met het verzoek om zo snel mogelijk naar buiten te gaan. Wie zat hierachter?
Veel paniek was er niet. Een beetje lacherig stroomden studenten en medewerkers weer naar buiten. Algauw stond iedereen buiten in de zon op de stoep en zochten enkelen een lekker plekje op het gras. Koffie erbij, even bijkletsen. Het was duidelijk: er was geen brand, het ging om een ontruimingsoefening.
Voor Tim Floor (43) was het ernst. Deze locatiecoördinator en hoofd van de vijftig bedrijfshulpverleners aan Padualaan 101 was de enige, samen met zijn collega Tessa Schimmel van Padualaan 99, die op de hoogte was van deze oefening. Samen hadden zij stiekem het noodnummer gebeld met een heftige boodschap: er was een bom geplaatst tussen hun twee panden in. Floor: ‘Soms oefenen we met een brand, of een onwel geworden persoon. Vanochtend deden we een bommelding.’
Floor en Schimmel hadden dit plannetje niet zelf bedacht, maar voerden het uit in opdracht van Inprevo, het bedrijf dat de HU adviseert over veiligheid, ontruiming en bedrijfshulpverlening.
Elke bezemkast
Alle bedrijfshulpverleners ontvingen na het telefoontje een verzoek via een app op hun telefoon (Picasse Receiver) om zich te melden bij de receptie van Padualaan 99. Aan Floor vervolgens de taak om al die BHV’ers in koelen bloede zo snel mogelijk in teams te verdelen en op pad te sturen met een portofoon en een megafoon. Iedereen die zich in de panden bevond, moest eruit. Floor: ‘Ze moesten alle deuren open maken, muzieklokalen, extra kamertjes, elke bezemkast, alles.’
Floor lacht: ‘Het was superrustig vanmorgen, dus ik dacht: we komen er mooi mee weg. Maar het viel tegen, het ging uiteindelijk om drieduizend man.’
Hij kent inmiddels de klappen van de zweep wel een beetje: ‘Het valt me elke keer weer op dat studenten beter meewerken dan medewerkers. Die laatsten denken eerder dat ze nog wel even hun printopdracht kunnen afmaken. Studenten zijn ook beleefder en lopen rustig mee.’
Ruis, kabaal en sirenes
Na de oefening mocht iedereen weer naar binnen. Om 10:00 uur was het al tijd voor de evaluatie. Alle BHV’ers werden meegetroond naar een apart lokaal en algauw bleek dat ze het goed hadden gedaan. Niemand was gaan stressen en iedereen had zijn kalmte bewaard.
Wat er beter kon? Het communiceren via de portofoon. De ruis, het kabaal en de sirenes hadden ervoor gezorgd dat ze elkaar niet al te best hadden verstaan. Floor had willen informeren waar elk stelletje zich bevond, maar dat was niet bij iedereen even succesvol gelopen. Het feit dat enkelen waren vergeten hun bericht af te sluiten met ‘over’ had daarbij niet geholpen.
Flink zweten
Ook de boodschappen via de megafoons moesten beter. Er zitten meerdere knopjes op en niet iedereen had zo gauw het verschil gezien tussen sirene en microfoon. Dat gebrek aan communicatie zorgde ook voor een gebrek aan BHV’ers om de kudde richting de open plaats naast het RIVM te krijgen. Dat lukte pas toen de voltallige ploeg BHV’ers ook buiten stond.
Al met al was het flink zweten geweest, in deze 24 graden, maar Floor is niet ontevreden. Hij heeft de opdracht gekregen om een aantal keer per jaar zo’n oefening te doen. Hoe vaak wil hij niet zeggen. ‘Het moet een verrassing blijven.’
UPDATE: OOK IN ANDERE HU-GEBOUWEN WAARONDER HET GEBOUW IN AMERSFOORT WAS ER DEZE WEEK EEN ONTRUIMING.
