Olivier Kikkert studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum.
Ik sprak deze week Paul Verhoeven. Koning van de Nederlandse film en regisseur van Turks Fruit, Soldaat van Oranje en Zwartboek. Hij is nu 84 jaar, en woont grotendeels in Beverly Hills.
Turks Fruit viert zijn 50-jarige jubileum. De symbolische film voor de jaren 60 ging voornamelijk over de ongekende, passievolle, jeugdige liefde waarmee Erik naar zijn Olga verlangt. Ze verlaat hem. Tijdens het gemis, maar ook wanneer hij nog met Olga is, speelt één zaak een grote rol: seks.
Mijn medestudenten zeggen dat ze het gevoel hebben dat we steeds vrijer worden. Maar in weken waarin het woord ‘lelijk’ uit de boeken van Roald Dahl wordt geschrapt en een kus in de nieuwe film ‘You People’ met CGI wordt gemonteerd heb ik daar toch een ander gevoel bij.
Waar studenten nu kijken naar de brave en oneindige Marvel-reeks, enkel uit op commercie, en voor een bloot lijf naar een fantasie-fictie als Game of Thrones uit moeten wijken, oppert Paul: ‘Meer bloot en meer seks! We komen er ten slotte allemaal uit voort.’
Ik ervaar het nu ook op het hbo. De giecheligheid die in een klas ontstaat zodra het gaat over piemels, vagina’s, erecties, likken of zuigen. Een klasgenoot reageerde op de scenes van Turks Fruit: ‘Het is wel heel veel seks, en al die smerige details’.
‘Maar is het leven ook niet heel veel seks?’, vraagt Paul. ‘Zonder seks is het klaar met de human-species!’ In Turks Fruit staat ook vergankelijkheid centraal. Nadat Erik en Olga elkaar weer gevonden hebben, wordt Olga ziek. Ze sterft. De romance is voorbij, want alles is eindig. Net zoals het echte leven.
Ik vind het zonde als wij als mens leven in preutsheid. De lente komt eraan. Laten we allemaal openbloeien en een nieuwe ‘summer of love’ tegemoet gaan, in de spirit van de film: Lang leve Turks Fruit!
