Tristan Lof studeert Journalistiek aan de HU.
Ik ben geen sportmens. Vroeger heb ik voor de vorm hoogstens een jaartje badminton gespeeld en Kung Fu beoefend. Toen ik later aan mijn vrienden en kennissen vertelde dat ik niks aan sport deed, reageerden ze verbaasd. ‘Je moet toch iets doen?’ Het stramien: sporten is de standaard. Maar ik maak liever een boswandeling. Of ik lees een boek, dat is namelijk ook een soort sport. Denksport.
Toen ik begon met studeren kwam ik erachter dat ik eigenlijk helemaal zo slecht nog niet bezig was. Terwijl de meeste studenten zich in kuddes naar de lift begeven, neem ik van oudsher de trap. Zelfs als ik naar de vijfde verdieping moet, of hoger. Ik heb nooit begrepen waarom mensen de lift nemen. Dat is toch voor mensen die slecht ter been zijn of grote zware dozen moeten verslepen? Natuurlijk, ik kom soms een beetje bezweet aan in de les, maar dat neem ik voor lief. En ik was toch al bezweet van het fietsen.
Ik begreep vroeger op de middelbare school nooit hoe anderen dat deden. Terwijl ik hijgend, natgeregend de klas binnenliep – en met een kapsel dat de indruk wekte dat mijn föhn ontploft was – zat de rest uitgerust en wel aan hun tafeltjes. Hoe kwamen die mensen daar? Hadden ze zich even snel opgefrist? Waren ze op een of andere manier naar school geteleporteerd?
Afijn, traplopen is dus helemaal geen gek alternatief voor de sportschool. Het schijnt zelfs dat een uur traplopen maar liefst 566 calorieën verbrandt. Dat is zelfs meer dan een uur krachttraining (456), op de crosstrainer (368) en meer dan twee keer zo effectief als gymnastiek (235)! Al is de kans dat je een uur traploopt vrij klein, maar het gaat om het idee.
Geen duur abonnement op de gym voor mij. Ik maak gebruik van de beste gratis sportschool die er is: het hogeschoolgebouw.
