Voordat het interview van start gaat wil Irene van der Keijl (19) nog even iets kwijt: ‘Voor mij is er – in verhouding tot anderen – helemaal niet zoveel veranderd qua school’, zegt ze – bijna op verontschuldigende toon. De beeldend vaktherapeut in opleiding is elke week in Amersfoort op de HU te vinden en loopt minimaal drie dagen in de week stage. ‘Maar dat is dan ook meteen het enige dat nog enigszins normaal is. Verder staat ook bij mij veel op z’n kop.’
Hoe ziet je week er nu uit?
‘Ik mag nog één dag per week naar school. Om het reizen zo veel mogelijk te beperken is het rooster die ene dag behoorlijk intens: soms maak ik dagen van negen tot half zeven. Na zo’n dag ben ik op.’
Naast haar studie en stage werkt Van der Keijl een dag in de week in de zorg, waar ze een oude meneer begeleidt. ‘We kijken samen TV, lezen de krant en laatst zijn we begonnen aan een legpuzzel. Ik vind het leuk, maar krijg er ook stress van. Ik ben als de dood dat ik het virus op hem overbreng. Wanneer hij corona krijgt, vrees ik dat hij er niet meer bovenop komt.’
Zie je je vrienden nog?
‘Tijdens de eerste lockdown hadden we ons voorgenomen om elkaar elke week te ontmoeten via Zoom. Een tijdje hielden we dat vol, maar na een poos raakten we simpelweg uitgepraat. Zij beleven niets nieuws, ik maak niks meer mee.’ Ze haalt haar schouders op. ‘Dan komen de slappe verhalen. Toen dacht ik: “Ik heb wel iets beters te doen. Slapen ofzo.” Zo’n zoom-sessie begint pas om tien uur ‘s avonds en gaat door tot een uur of één. Dat is mij te laat, ik heb mijn slaap nodig. Mij dus niet bellen.’
Het blijft even stil. ‘Ik vind het wel heftig hoor, dat ik ze nu niet meer echt zie.’
Mis je ze?
‘Ja, zeker. Ik mis het zorgeloos kunnen afspreken. Gewoon op de fiets kunnen stappen en even een theetje drinken bij iemand. Maar de vrees om anderen ziek te maken is te groot. In de zorg kun je je dat niet permitteren.’ Ze vertelt over één vriendin die dicht in de buurt woont: ‘Met haar ga ik wel eens een rondje wandelen. In de buitenlucht vertrouw ik het nog wel.’
Wat doe je – naast een wandeling zo nu en dan – in je vrije tijd?
‘Me stierlijk vervelen. Ik ben dol op films kijken, maar inmiddels heb ik Netflix ook gezien. Ik ben nu aan een corona-projectje begonnen.’ Ze pakt een zwart gekafte dwarsligger uit de kast. ‘Ik wil elke dag een tekening maken.’ Ze klapt het boekje open. Op de eerste pagina is een kleurig en zonovergoten landschap te zien. ‘Hier word ik blij van.’
In de hoek van de kamer staat een elektrische piano. Maar dát is ‘absoluut geen corona-projectje’, volgens Irene. ‘Het ding staart me nu nog veel erger aan dan voorheen. Ik heb hem geleend van vrienden van mijn ouders, onder het motto “ik ga piano leren spelen als ik er tijd voor heb.”’ Met een zucht vervolgt ze haar verhaal. ‘Nu heb ik tijd, maar doe ik het natuurlijk nog steeds niet. Eén grote confrontatie, die ellendige piano.’
Vind je het lastig je tijd in te delen?
Er volgt een moment van twijfel. ‘Wat ik lastig vind is het gebrek aan structuur. Niks kan, maar tegelijkertijd kan er van alles, op elk moment van de dag. Ik kan ’s morgens gaan hardlopen, maar ook op ieder ander moment van de dag. Soms slaap ik slecht, omdat dat me stress oplevert.’
In hoeverre ben je happy?
‘Pff’, zucht ze en ze verzit in haar stoel. ‘Ik sta daar nooit zo bij stil. Ik ben wereldkampioen ‘focussen op het negatieve’ en dat staat menigmaal in de weg van geluk. Ik heb nu iets meer routine en structuur, in dat opzicht ben ik best tevreden.
Toch is dat een recentelijk iets. Ik heb een periode gehad waarin ik bij God niet wist waar ik gelukkig van werd.’ Ze kijkt bedenkelijk. ‘Ik weet het eigenlijk nog steeds niet. Toch levert het me nu minder stress op, omdat ik mijn mindset probeer te veranderen. Ik probeer nu te genieten van de kleine dingen en meer stil te staan in het moment. Ik geniet enorm van het eerste kopje thee van de dag, hoe lekker je bed soms kan liggen en de warme zonnestralen die door het wolkendek heen piepen. Vooral ben ik ook steeds beter in trots zijn op mezelf, ook als ik niet veel gedaan krijg op een dag. Dat is oké.’
Ook interessant: Binding: ook na coronatijd hebben we het nodig, betoogt de lector in studiesucces
