Aan Hogeschool Utrecht studeren honderden internationale studenten, vaak in afzondering van hun Nederlandse studiegenoten. Ze komen van heinde en verre, maar wie zijn ze eigenlijk? Om daarachter te komen spreken we dit keer: Radi Radev uit Bulgarije.
Nederland is een van de weinige landen met een uitgebreid aanbod in hogescholen, oftewel universities of applied sciences. Dit vormde dan ook een van de redenen waarom Radi’s oog viel op ons land. ‘In Bulgarije staan Nederlandse universiteiten niet alleen hoog aangeschreven, ze staan ook bekend om hun praktische benadering.’ Die praktische benadering kent hier niet dezelfde waardering als in Bulgarije. ‘Ik merkte dat Nederlanders nogal neerkijken op het hbo, dat vond ik raar. In Bulgarije wordt het hbo juist aangeprezen als iets positiefs, bijvoorbeeld door de mogelijkheid om stage te lopen. Voor werkgevers is dat aantrekkelijk.’
‘De website zag er heel goed verzorgd uit. Dat vond ik belangrijk, want ik studeer international business. Daar zit ook een hoop marketing bij, dus dan kan je niet komen aanzetten met een of andere gare website.’ Radi twijfelde op het laatste moment nog tussen het Verenigd Koninkrijk en Nederland, want hij wilde sowieso een Engelstalige opleiding. ‘Het programma aan de HU gaf de doorslag. En de betaalbaarheid natuurlijk, want het Verenigd Koninkrijk is niet te betalen.’
Meer vrijheid
Vier jaar in een vreemd land is niet niks. Radi wilde zich daarom goed voorbereiden en bivakkeerde daarvoor een paar dagen in Utrecht. Alles voelde goed. ‘Uiteindelijk voldoen mijn ervaringen redelijk aan mijn verwachtingen. Het is niet zo rooskleurig als het werd gepromoot in Bulgarije, maar dat viel te verwachten.’
Zo kon Radi zich in het begin nogal frustreren aan de lage mate van organisatie tijdens de lessen. ‘In Bulgarije krijg je de leerstof in hapklare brokken aangereikt en is het vooral zaak om die in je hoofd te stampen. Hier ben ik meer op mezelf aangewezen.’ Gaandeweg leerde Radi de hoge mate van vrijheid waarderen. In plaats van de lessen passief te volgen, leerde hij het heft in eigen handen te nemen. ‘Ik kan niet simpelweg een dag van tevoren een examen uit mijn hoofd leren, want een project kan soms wel twee maanden duren. Het vereist andere vaardigheden en een hoge mate van zelfstandigheid. Ik moet zélf onderzoek doen en mensen interviewen.’
Droomscenario
Radi was vast besloten om international business te studeren, in tegenstelling tot veel andere studenten. ‘De meeste studenten aan mijn opleiding doen dit omdat ze niet weten wat ze moesten studeren. Bij mij was dat niet het geval. Ik heb veel andere interesses, als muziek en sport, en dat kan ik perfect combineren met international business. Niet alleen naast mijn studie, maar ook in de lessen.’ Als voorbeeld noemt Radi het vak professional skills, waar studenten gestimuleerd worden hun interesses te combineren met hun baan of een toekomstig bedrijf.
Hoe ziet Radi’s droombedrijf er dan uit? ‘Ik zou graag andere culturen willen leren kennen, dus zolang mijn werk de mogelijkheid biedt om te reizen ben ik blij. Laatst won ik bijvoorbeeld een wedstrijd aan de HU en mocht ik een paar weken naar Finland, dat was geweldig!’ Maar de grootste droom is toch wel een eigen platformbedrijf, bijvoorbeeld in de vorm van een app. Bij het noemen van Airbnb moet Radi lachen. ‘Iedereen begint gelijk over Airbnb, maar inderdaad, iets in die richting. Het idee is een soort Uber, maar dan voor pakketjes. Zodra iemand naar een bepaalde stad reist meldt zij dat aan en kan ze jouw pakketje meenemen. Een ander idee is een app om artiesten, van muzikanten tot goochelaars, te koppelen aan poppodia en evenementenlocaties. Op deze manier kan ik mijn bedrijf perfect combineren met mijn passie voor muziek.’
Nomadisch bestaan
Radi ondervond de Nederlandse woningcrisis in levenden lijve. ‘Ik studeer al drie jaar aan de HU, maar ik heb nu pas een definitieve woonruimte gevonden. Ik begon in 2020 met studeren en toen kwam natuurlijk corona. Alles was online, zodat ik na drie maanden weer naar Bulgarije vertrok en een tussenjaar nam.’ Uiteindelijk kon Radi weer terugkeren naar Utrecht, maar het duurde niet lang. Na zes maanden moest Radi stagelopen, dat hij deed in zijn thuisland. ‘Daarna kwam mijn uitwisseling, waarvoor ik een halfjaar naar Oostenrijk ging. Ik heb tot nu toe weinig van Nederland gezien helaas.’
Deze winter zou het dan eindelijk gebeuren, maar het lukte hem maar niet om een kamer te vinden. ‘Ik heb uiteindelijk twee maanden bij vrienden op de bank moeten slapen, maar nu heb ik gelukkig een studio gevonden bij Canvas in Kanaleneiland. Het is superraar, want ik kende Utrecht tijdens corona alleen als een lege stad. Nu maak ik voor het eerste het echte Nederlandse studentenleven mee: ik speel basketbal, ga naar concerten in dB’s en speel zelfs elke week gitaar in een bandje. Dit is de reden waarvoor ik hier kwam.’
