Los van het feit dat ik Jelle Jolles een leuke naam vindt, heeft deze neuropsycholoog, hoogleraar hersenen, gedrag & educatie aan de Vrije Universiteit een aan te bevelen boek geschreven, Ellis en het verbreinen. Je leest altijd graag over dingen die je interesseren en als dan kenners bevestigen wat jij vindt, geeft dat een lekker gevoel. Dat is ook het geval bij wat Jelle Jolles allemaal beweert. Hij haalde op het gymnasium aanvankelijk allemaal onvoldoendes, maar is er toch gekomen. Ik bleef op de HBS twee keer achter elkaar zitten, maar heb het toch tot docent op een hogeschool geschopt. Zijn moeder geloofde in hem en bij mij was ’t m’n vader.
Ouders en docenten moeten talenten herkennen en aanmoedigen. Zij zijn degenen die kinderen tot en met het hoger beroepsonderwijs moeten stimuleren, waarbij een inspirerende leraar het verschil uit kan maken. De pedagogische en inhoudelijk bekwame docent moet een veel grotere rol krijgen. Volgens Jolles (in een interview in Het Parool, 19-05-11) is er behoefte aan inhoudelijke onderwijsinnovatie. “Soms is schoolwerk niet leuk, maar moet je er doorheen om het later leuk te maken. De nadruk heeft te veel op vaardigheden gelegen. En als je gaat vernieuwen doe dit dan van binnenuit en niet van bovenaf.” (!)
