Op het knopje drukken is in veel gevallen ongepast.
'Ik zit uren naar mijn scherm te staren.'
'Wanneer is het weer vakantie?'
Een lach en een traan liggen dicht bij elkaar vanavond.
De grens tussen zelfcompassie en aanstellerij voelt soms flinterdun.
Uiteindelijk nam het gesprek toch een draai in de diepte.
'... nu is het nog Fout met een hoofdletter.'
Daar lag ik dan, op 1 januari in m’n bed.
Ik kan toch gewoon studeren? Anderen kunnen het ook.
De politieke partij vraag aandacht voor het mentale welzijn van studenten.
Nog iemand die dit voelt, dacht ik opgelucht.
De meeste appjes beantwoord ik op de wc.
