Tweehonderdvijftig tweedeklassers van het Bonifatiuscollege in Utrecht trappen vandaag hun ‘Tiny House-project’ af. Vanochtend om 9.00 uur werden ze in een stampvolle aula van Padualaan 97 welkom geheten door aardrijkskundedocent Tim Schuring, die zowel op het ‘Boni’ lesgeeft als op de HU. Komende zeven weken moeten de leerlingen in groepjes van twaalf een brochure maken voor een ‘Tiny House’. Daarvoor krijgen ze vanochtend eerst nog een aantal lessen van zo’n honderd studenten aan de HU.
Op de vraag wie van hen leraar wil worden, steekt één jongen zijn vinger op. Niet genoeg, oordeelt instituutsdirecteur van Archimedes Jaap van Voorst. ‘Denk er nog eens over na, omwille van het lerarentekort’, spoort hij de kinderen aan.
Het welkomstwoord bestaat uit een pittige uiteenzetting over de noodzaak van duurzaam bouwen. Foto’s, filmpjes en diagrammen laten zien hoezeer ons gedrag in Nederland op de aarde weegt. ‘Als alle mensen op de wereld zouden leven als wij hadden we 3,14 planeten nodig’ legt Schuring uit. En: ‘Geef China niet de schuld, want als wij nu alles uit zouden trekken wat de Chinezen voor ons produceren, zaten we hier allemaal in onze onderbroek. Denk daar eens aan, als je je volgende paar sneakers bestelt.’
Dan komt architect Erik Schotte het podium op. ‘Doe allemaal je jas uit’, vermaant hij de groep. ‘Dan wordt het hier door jullie lichaamswarmte een stuk warmer, en gezelliger bovendien.’ Hij legt de leerlingen uit hoe hij de komende twee jaar hun schoolgebouw wil gaan verduurzamen. Hout is goed en beton is uit de mode: dat stoot teveel CO2 uit. Zonnepanelen is het laatste wat je doet, want die worden geproduceerd in Azië. Er komen grote ramen om het zonlicht binnen te laten en het plafond wordt blauw, want daar word je slim van. Van de buitenkant wordt de school groen, wel zo plezierig voor het oog, besluit de vakman.
De kinderen zijn geen moment stil, er klinkt een voortdurend geroezemoes. AfdelingsleiderJeroen Roncken glimlacht. Het is een ‘cultuurdingetje,’ zegt hij. In het buitenland ergeren ze zich meestal aan Nederlandse kinderen. Maar: ze zijn lekker betrokken en interactief.
Tiny House Movement
De laatste twintig minuten is de uitvinder van Tiny House (en ex-HU student) Jelte Glas aan het woord. In 2015 bouwde hij van dertigduizend euro zijn eerste huisje. Inmiddels bestaan er ruim 250 en zijn ze hartstikke populair.
‘Jullie ademen, zweten en stoten veel vocht uit’, verklaart hij. ‘Dat moet worden opgenomen in het materiaal, bijvoorbeeld met hennep, zoals Audi en Volkswagen dat in hun autostoelen doen. Of houtpulp.’
‘Verder moet je letten op de warmtebehoefte van de bewoner, riolering, veiligheid enzovoorts. Sommige huisjes rollen uit de printer als een soort K’NEX (het kinderspeelgoed, red.). Je kunt ze ook van karton maken. Denk erom dat het riool altijd naar beneden loopt, in tegenstelling tot de waterleiding. En je kunt je huisje zelf aan je trekhaak over de snelweg vervoeren, mits het onder de 3500 kilogram blijft.’
Iemand in het publiek vraagt zich af of het huisje niet kan worden gestolen. Een goede vraag, vindt Glas, maar besluit: ‘Het zou meteen via Instagram worden opgespoord.’
Workshop
Om 10.00 uur mag iedereen naar zijn workshop over duurzaamheid. Deze lessen worden deels verzorgd door de gemeente, maar vooral door een kleine honderd studenten van de HU: lerarenopleidingen aardrijkskunde, biologie, scheikunde, natuurkunde en techniek hebben zich hiervoor in groepjes van drie vanaf september kunnen voorbereiden.
Leerlinge Josefien zoekt de weg met haar schema in de hand. Ze vindt het spannend en leuk om op de hogeschool te zijn. De lezingen vond ze interessant, maar te lang: moeilijk om haar aandacht erbij de houden. Ze kijkt om zich heen en verontschuldigt zich. Snel haar groepje inhalen en aan het werk.
Het Bonifatius college is een van de vier Geo Future Scholen in Nederland en wordt geacht ‘haar leerlingen te stimuleren na te denken over de toekomst en hen in contact te brengen met de werkvelden waarin Nederland een mondiale speler is’.
Wat is een tiny house?
Tiny houses ofwel ‘kleine huisjes’ zijn zoveel mogelijk duurzaam gebouwd en (deels) zelfvoorzienend door gebruik van composttoilet, zonnepanelen en regenwateropslag. Meestal is het oppervlakte maximaal dertig vierkante meter. De architecturale stroming vindt zijn oorsprong in de Verenigde Staten.
