Maak je niet te druk als je langer over de opleiding doet

Marijke Kolk is docent bij de opleiding Journalistiek. Iedere veertien dagen schrijft ze een column voor Trajectum. Deze keer over hoe ze aan de liefde voor Londen en Kaapstad komt.

Ik knik als studenten mij eens in de zoveel tijd vragen of ik ook ‘hier op school heb gezeten’. Meestal ontrolt zich dan een leuk gesprek, waarin ik aan het einde twee adviezen meegeef: maak je niet te druk als je iets langer over de opleiding doet en benut alle kansen die de HU je biedt!

Zelf deed ik, inmiddels zo’n kwart eeuw geleden, vijf jaar over de opleiding Journalistiek. Niet zo raar; de jaren aan de Ravellaan (ja, ik ben een oudje) voelden voor mij als zwemmen in een grote, spannende zee. Waar ik de ene dag speelde in de golven en de andere dag een prachtige kans voorbij kwam drijven die ik móest grijpen.

Van dat vijfjarige avontuur heb ik geen dag spijt gehad. Ik studeerde een jaar International Journalism aan de City University in Londen (een uitwisselingsprogramma) en plakte nog twee maanden vast aan mijn stage bij een buitenlands correspondent in Kaapstad. Niet alleen de herinneringen aan, maar ook de liefde voor zowel Londen als Kaapstad zijn altijd gebleven. Ik durf te zeggen dat juist die maanden van ‘verdieping’ mij als journalist én als mens voor een groot deel hebben gevormd.
 
Honoursprogramma’s, zoals de HU die nu aanbiedt, bestonden in die tijd nog niet. Als dat wel zo was geweest, had ik daar zeker aan meegedaan. Nu houd ik me er alsnog mee bezig, doordat ik als docent lid ben van het Kernteam Honours Community. Als team proberen we honours naar een ‘next level’ te krijgen en te bewerkstelligen dat honoursstudenten elkaar kunnen vinden en zo elkaar kunnen inspireren.
 
Het is toch te gek is dat je gratis en voor niks (nou ja, oké, je betaalt natuurlijk wel je ‘gewone’ jaarlijkse collegegeld) aan cursussen als Debating in English, Mensenrechten of Positieve Psychologie mee kunt doen? (om er maar een paar te noemen). En zo je talenten ontwikkelt én ook nog eens interessante nieuwe mensen ontmoet?

Gisteren vond ik tijdens het opruimen van de garage een foto van mezelf op het strand van Kaapstad. Ondergaande zon, flesje wijn…‘Wie zijn dat?’ vroeg mijn stiefdochter, wijzend op de drie andere meiden op de foto. ‘Twee meisje uit Australië en een meisje uit Engeland’, antwoordde ik. ‘Daar ging ik in Kaapstad veel mee om.’
 
‘Dat was vast een chille tijd’, reageerde ze.

Ik knikte, dit keer wel héél enthousiast, een beetje als een hoedenplankhondje. En even weer voelde ik het zand tussen mijn tenen, de warmte van de zon, de vriendschappen waarbinnen ik volledig mezelf kon zijn. En de oneindige toekomst die nog voor me lag.