Jester (25) studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum.
Het blijft raar dat zo’n moeilijk woord het woord is dat ‘moeite met lezen en schrijven’ betekent. Na jaren van verkeerd schrijven weet mijn autocorrectie inmiddels dat ‘dislectie’ vervangen moet worden door dyslexie.
Ik, als journalistiekstudent met dyslexie, kijk zelf niet meer raar op van feedback zoals ‘Misschien is journalistiek niks voor jou met je dyslexie’ of ‘dyslexie is geen excuus!’ Pijnlijk om te lezen, na een tekstproductie waar je hard aan hebt gewerkt. Maar het zijn twee echte voorbeelden uit mijn eerste jaar.
Meerdere dyslectische studenten kennen deze harde opmerkingen vast wel, die toch aan het einde van elk semester weer steken.
Waarom ik in ‘s hemelsnaam Journalistiek ben gaan studeren?
Ik hou van film en het nieuws. Daarbij zijn mijn teksten met een goede eindredacteur best te lezen. Zoals een docent tegen mij zei: ‘Jester, niet elke journalist schrijft foutloos, maar met een goede eindredacteur kan je van elk artikel een diamant maken.’ Woorden waar ik mij aan vast heb gehouden de afgelopen jaren, want je kan maar beter focussen op de opbouwende opmerkingen dan de negatieve.
Daarbij, dyslectische lezer, als je het internationale programma gaat volgen is de beoordeling in spelling en grammatica coulanter. Engels is een veel makkelijkere taal dan Nederlands (is mijn ervaring).
Ik zal eerlijk zeggen dat ik de Nederlandse tekst als medium voor mezelf al had opgegeven. Tot Trajectum mij vroeg om een column te schrijven. Ik dacht toen bij mezelf: nee Jester, je hebt dyslexie, dus dat kun je helemaal niet. Blijf maar bij film, zoals je docenten zeggen.
Ik zou er één proberen, dat kon geen kwaad. Inmiddels voelt elke gepubliceerde column als een overwinning. Daarbij geeft Trajectum mij training in beter leren schrijven. Dat is erg fijn en motiverend.
Ik gun elke dyslexie-student zo’n ervaring. En ik had ons ook dyslexiecoaching gegund, vanuit de opleiding. Ik blijf het merkwaardig vinden dat die er niet is. Mocht die er wel zijn, dan heb ik dat in al die jaren nooit geweten.
