Zo snel als de Madrileense ziekenhuizen vollopen, zo leeg stroomt ‘Huize Gran Vía’, het huis waar Journalistiek-studente Linda van den Hoogen nog altijd verblijft. Na het vertrek van negen huisgenoten houdt alleen de parkiet van de bovenbuurman haar nog gezelschap. Haar verslag, vanaf een lege Gran Vía.
Vier weken geleden was het nog een gezellige, drukke boel in mijn studentenflat. De meeste huisgenoten verbleven, net als ik, tijdelijk voor hun studie in Madrid. Ze wilden daarom zoveel mogelijk genieten van alles wat de stad te bieden heeft. Ik keek er niet raar van op als één van hen de discotheek uitwandelde, terwijl ik naar college ging. Vandaag de dag bestaat ‘Huize Gran Vía’ nog maar uit twee studenten: een Spanjaard en ik.
Flink zakcentje
Met een paar T-shirtjes en hun tandenborstel op zak vlogen negen huisgenoten terug naar hun familie in Canada, Italië, Engeland of Frankrijk. Huize Gran Vía woont tegenwoordig over heel de wereld. Nu het er niet naar uitziet dat het Spaanse luchtruim binnenkort weer opengaat, en de meeste huisgenoten niet voor de derde maand hoge huur willen betalen voor een kamer waarin ze niet verblijven, ben ik al door drie van hen geappt. Of ik alsjeblieft hun koffer wil inpakken, klinkt het paniekerig. Ze hebben besloten hun semester in het buitenland te beëindigen en niet meer terug te keren. Dus sturen ze hun kamersleutels aangetekend naar Madrid en haalt een koerier een paar dagen later hun bagage op.
Ik houd er een flink zakcentje aan over en leer mijn huisgenoten in één middag opeens een stuk beter kennen. Want waar bij de één de hele garderobe keurig gestreken in de kast hangt, lijkt het bij de ander of er een bom is ontploft: stapels vuile vaat op het nachtkastje, bergen kleding op de grond en lege zakken chips op het bureau, om over bedorven etenswaren maar te zwijgen.
Corona fridges
Om zo min mogelijk de deur uit te hoeven voor de boodschappen, puilt momenteel bij menig Spaans huishouden de koelkast uit. Bij ons niet. Na het vertrek van mijn huisgenoten en een grote schoonmaak, heb ik voor het eerst de achterwand van onze ijskast gezien. Met elf huisgenoten was het altijd passen en meten om er een volle boodschappentas in te krijgen.
Het gehamster in Spanje bracht de vriendinnen Joana en Blanca op een idee. Op de eerste dag van de lockdown begonnen zij het instagram-account @coronafridges. Door foto’s te plaatsen van open koelkasten in tijden van COVID-19 willen ze deze crisis vanuit een ander perspectief laten zien. Het hamsteren in supermarkten en de eenzaamheid die zich uit in alcoholgebruik, wordt zo goed zichtbaar. Ook de leegloop van studenten uit grote steden komt naar voren. Veel internationale studenten kiezen ervoor om naar huis te keren. En dat resulteert in een koelkast zoals die van mij: nagenoeg leeg.
Gekakel
Mijn overgebleven Spaanse huisgenoot heeft zijn dag- en nacht ritme omgegooid om in contact te blijven met zijn familie in Ecuador. We lopen elkaar hierdoor vaak mis en ik ben er inmiddels aan gewend om het rijk voor mij alleen te hebben. Ik kan niet wachten tot ik weer moet zoeken naar een plekje in de koelkast, vier wachtende huisgenoten voor me heb wanneer ik net wil gaan koken of de vaat die zich weer torenhoog opstapelt in de gootsteen. Na drie koffers ingepakt te hebben, hoop ik dat het hierbij blijft. Want hoewel het gezang van de parkiet van de bovenbuurman gezellig is, heb ik toch liever het gekakel van mijn huisgenoten om mij heen.
Lees ook: Ik probeer positief te blijven. Op een dag wordt Madrid weer de stad die ze was.
