Weer thuis drong het pas tot Miek door wat ze gepresteerd hadden tijdens het wereldkampioenschap: ‘Je wordt geleefd en het toernooi was heel zwaar. Elke dag trainen en ’s avonds was ik zo moe dat ik alleen nog maar wilde slapen. Maar hoe dichter we bij de finale kwamen, hoe mooier het werd. We gingen steeds beter spelen en dan voel je de kansen aankomen. En ja, toen we gewonnen hadden was het groot feest natuurlijk. We zaten allemaal in een roes. Het is geweldig dat ik dit mee heb mogen maken, en heel bijzonder ook. De vorige wereldtitel is alweer zestien jaar geleden.’
Nu kan Miek zich weer gaan concentreren op haar studie mondzorgkunde. ‘Ik weet eigenlijk niet eens zeker of ik nu tweede- of derdejaars ben.’ (SH)
In Trajectum 5 volgt een uitgebreid interview met Miek van Geenhuizen en team- en studiegenoot Naomi van As
