Je steekt toch een hoop op tijdens een staff exchange trip. Ik woonde een presentatie bij van Nathalia Makayeva uit Wit-Rusland (Belarus), dat nog steeds geleid wordt door de laatste Europese dictator. Nathalie is MBA program director van de enige privé universiteit in Belarus. Hoewel lesgeven in ’t Engels officieel verboden is, wordt het gedoogd. Een veelvuldig gebruikt werkwoord in ons land de laatste maanden.
Ondanks plotselinge devaluaties van de Belarus roebel, wordt er flink aan de weg getimmerd om de economie op te vijzelen. Sinds 2006 bestaat Belarusion Sillicon Valley. Investeerders die zich willen vestigen op het platte land, hoeven geen belasting te betalen. Van de 9,6 miljoen inwoners woont 70% op het platte land. De rest, bijna in z’n geheel in de hoofdstad Minsk (2 miljoen).
Veel van hun import gaat naar Rusland, maar men wil graag dat westerse firma’s bijvoorbeeld hun boekhouding outsourcen aan hen. Investeerders wordt een winst beloofd tussen de 15 en 20%. Op een vraag uit de zaal hoe het zit met de corruptie, antwoordde Nathalie dat dit anders gaat dan in Rusland. Daar wordt op individuele basis omgekocht. In Belarus valt het meer onder verantwoord ondernemen en noemt men het official sponsoring.
