Henk Penseel was (onder andere) docent aan de HU en blogt sinds 2010 voor de Trajectum-site. Ditmaal: over Wouter die in het land van Trump langs scholen fietst.
Al enige weken is Wouter van der Schaaf onderweg van Chicago naar New Orleans. Voordat hij vertrok, kwam hij bij me. Hij wilde iets weten over het schrijven van blogs en columns. Wouter heeft zijn hele leven in het onderwijs gewerkt, waarvan de laatste jaren bij de onderwijsbond. Daar heeft hij zich beziggehouden met internationalisering, nu is hij gepensioneerd.
Wouter fietst langs scholen om met eigen ogen het huidige onderwijs in het land van president Trump onder de loep te nemen. Hieronder een eerste greep uit de prettig leesbare blogs, die op 12 april beginnen in het plattelandsplaatsje Rensselaer, waar hij spreekt met het chauffeursechtpaar Jodi en Chris.
Om zes uur ’s morgens rijden zij met de bekende gele schoolbus langs een aantal ophaalpunten waar kinderen staan te wachten. Om acht uur arriveren ze op school. Daar krijgen de kinderen een ontbijt en om half negen beginnen de lessen. In de middagpauze krijgen ze ook een warme maaltijd van school. Om drie uur staan de leerlingen weer bij hun ‘eigen’ bus. Sommige grote scholen hebben tientallen bussen die kinderen halen en brengen. Dit geldt voor de basisscholen en de high schools.
Een volgende stop van Wouter is Gary (Indiana), een industriestadje dat in de afgelopen dertig jaar is verpauperd. Wouter ontmoet daar de voorzitster van de onderwijsbond, die met afschuw praat over het overheidsbeleid. De belangrijkste oorzaak van de achteruitgang in onderwijskwaliteit is dat de zogenoemde public schools vervangen worden door charter schools.
Dat zijn scholen die ontstaan zijn vanuit particulier initiatief; ze ontvangen evenveel overheidsgeld als de public schools. Er is echter geen controle op de uitgaven. Veel charterscholen zijn in handen van commerciële bedrijven, die winst willen maken. Het schoolgeld wordt verhoogd en leerkrachten worden geen lid meer van de onderwijsbond, omdat ze bang zijn te worden ontslagen.
Een voorbeeld van de doorgeslagen privatisering, in Europa begonnen bij de Engelse spoorwegen, die inmiddels de minst efficiënte en duurste van Europa is. Wordt het onderwijs het volgende slachtoffer?
Wouter doet ook nog een boekje open over studieschulden, als hij in contact komt met Troy uit Columbus (Indiana). Troy is na zijn master Mechanical engineering, die hij in vijf jaar haalde, gaan werken bij een internationaal bedrijf. Zijn studie kostte hem $25.000 per jaar, die hij in tien jaar met $1600 per maand hoopt af te lossen. Komt Troy onverhoopt zonder werk, dan hoeft hij echter niets van Trump te verwachten.
