Er komen steeds meer bijzondere scholen. Eigenlijk bedoel ik privéscholen, want we hebben al veel bijzondere scholen, die gebaseerd zijn op een bepaalde religieuze grondslag of lesmethoden. Daarnaast hebben we openbare scholen die net als de bijzondere scholen vaste rijksbijdragen krijgen. De privéscholen, zoals het Lusac College (met al 21 vestigingen), krijgen dit niet. Daarom moeten de leerlingen, of liever gezegd hun ouders, tussen de 15.000 en 25.000 euro per schooljaar betalen.
Wat iedereen wil en al jaren langs de kant roept: er moeten capabele docenten voor de klas staan. Voor kleine klassen, maximaal 16 leerlingen of studenten. Er moeten voldoende materialen zijn en optimale, liefst individuele begeleiding. De docenten moeten naast voldoende kennis ook passie hebben voor hun vak. En er moet een duidelijke structuur zijn met regels die door ouders en leerlingen ondertekend worden.
Opvallend is dat steeds meer kinderen van allochtone ouders zich bij de privéscholen inschrijven. Net als in ontwikkelingslanden wordt door hen goed onderwijs als heel belangrijk gezien en wordt nog opgekeken tegen degenen die een goede opleiding hebben genoten. Heb je echt kunnen studeren, dan behoor je meestal tot de rijke klasse.
Het heeft jaren geduurd, maar geleidelijk is (door)studeren ook hier weer alleen weggelegd voor de rijken.
