Studenten van de opleiding Ad Eventmanagement zijn gewend om bijzondere evenementen te organiseren voor hun opdrachtgevers. Dit keer hadden ze een wel heel bijzondere klant.
Organiseer een fundraiser om geld in te zamelen voor een ICT-lokaal en een Fashion Design-lokaal in de Bymyra-school te Gambia. Die heldere opdracht kregen de Ad-studenten Eventmanagement aan de HU Amersfoort van Stichting Kameroen Werkt. Die organisatie zet zich in voor de ontwikkeling van mensen in Kameroen en Gambia en werkt onder andere met scholen in Gambia.
‘Het enige wat we zeggen is: “Bedenk een rijk, creatief en educatief evenement met fundraising.’ Dat vertelt Marieke Scheepstra, projectleider van de samenwerking tussen Kameroen Werkt en HU. Vier groepjes studenten krijgen de kans om hun pitch te doen. Slechts twee zullen de daadwerkelijke fundraiser mogen organiseren: één voor het ICT-lokaal en de ander voor het Fashion Design-lokaal.
Gasten uit Afrika
Om het pitchen nog spannender te maken dan het al is, zitten in de jury ook Ida Ndow, oprichter van de Bymyra-scholen, en Abdoulie Jallow, schoolhoofd van een van de scholen. Ze zijn uit Gambia gekomen om onder andere de presentaties bij te wonen. ‘Ik verwacht positiviteit en dat de studenten het leuk vinden om dit project te doen,’ merkt Ida op.
Het typische lokaal met systeemplafond en witte tafels is opgefleurd met Afrikaanse kleden. Afrikaanse muziek speelt zachtjes. Het eerste team loopt naar binnen. Student Puck opent met een brede lach, maar is zichtbaar zenuwachtig. ‘Mag het in het Nederlands?’ vraagt ze. Marieke knikt. Puck haalt adem. ‘Gelukkig’.
Het belang van een ICT-lokaal
De studenten schetsen een avond vol Afrikaans eten, muziek en dans. De kaartverkoop daarvan moet geld opbrengen voor het ICT-lokaal. De jury is kritisch. ‘Wie gaat er koken en wie verzorgt de muziek?’ informeert Ida. Puck antwoordt zelfverzekerd: ‘Die moeten vast ergens te vinden zijn.’
‘Als je hier kijkt, zie je dat we in Afrika nog een lange weg te gaan hebben,’ zegt schoolhoofd Abdoulie met een twinkeling in zijn ogen. ‘Veel van mijn studenten hebben nog nooit een toetsenbord gezien. Zelf zag ik pas op mijn zeventiende voor het eerst een computer. Daarom is een ICT-lokaal zo belangrijk. Het helpt mijn studenten de basis van ICT te leren. Wie weet ontwikkelen ze een interesse om er verder in te gaan studeren.’
Een steentje bijdragen
Het tweede groepje komt binnen met een pitch in vlekkeloos Engels. Marlous neemt het woord. Het idee is een twee-culturenmarkt, met Gambiaans eten, kunst, een hardlooprace (mét een mand op je hoofd) en een fotobooth. Bij vertrek krijgen bezoekers een steen met de Gambiaanse vlag, omdat ze ‘een steentje hebben bijgedragen’. De jury reageert enthousiast, en Abdoulie vraagt lachend: ‘Are you British?’ Ida steekt twee duimen in de lucht.
‘Het is een eer dat Ida en Abdoulie hier zijn om naar ons te luisteren,’ zegt Marlous opgelucht na de pitch. ‘We hadden niet veel voorbereidingstijd, maar we hebben met z’n vieren keihard ons best gedaan.’
‘Dat kan lastig worden’
De derde pitch is in het Engels met een disclaimer: ‘It isn’t our first language.’ Het plan van deze groep draait om een veiling, optredens en een borrel, vertellen studenten Evi en Mandy. Ze hebben al een locatie en datum in gedachten. Er is zelfs ruimte om buiten out-of-the-box te denken. Mandy: ‘Mijn oom en tante deden mee aan Ik Vertrek en hadden een pannenkoekrestaurant in Gambia. Misschien kunnen ze langskomen.’ Hoewel, haar oom en tante wonen nu in Spanje. ‘Dat kan lastig worden.’
‘Dit is al heel praktisch,’ prijst Bertie Hendriks de studenten. Hij is van de stichting Kameroen Werkt. Zijn werk is om een brug te slaan tussen Nederland en Afrika om ‘te luisteren en te helpen.’ Bertie zit met Ida en Abdoulie in de jury. Na haar pitch zucht Mandy diep. ‘Ik adem niet tijdens het presenteren’, verklaart ze. ‘Dat is toch wel handig,’ reageert Bertie droog.
Liefde gaat door de maag
‘Toen ik terugkwam in Nederland voelde ik me verantwoordelijk, dus ben ik gaan kijken wat mogelijk was. Zo kwam ik bij de opleiding Eventmanagement terecht’, vertelt projectleider Marieke Scheepstra. Ze werkt bij het Student Support Centre en is zelf naar Gambia geweest om les te geven, waar ze ook Abdoulie ontmoette. Dit project organiseert ze ‘er even naast’.
Brit, Roos en Jaime behoren tot het laatste groepje. Ze zijn ‘very grateful’ dat Ida en Abdoulie er zijn, maar gaan verder in het Nederlands. ‘Anders ga ik vastlopen.’ Ze vertellen over een dinershow ‘waar smaak en creativiteit samenkomen.’ Ze willen ‘harten raken’ en ‘fondsen werven’, met Domoda op het menu, een stoofpot met pindasaus, vlees en rijst.
Bij het noemen van dat gerecht kijken Ida en Abdoulie elkaar aan. ‘Hoe kennen jullie dat?’ vraagt Ida. ‘Ik mis het heel erg,’ zegt Abdoulie. Deze studenten hebben hun research gedaan.
De keuze van de jury
Na afloop van de pitches beraadt de jury zich. ‘Dit wordt een lastige keuze,’ merkt Bertie op. Uiteindelijk valt de keuze op twee teams: de culturele markt en het team met de veiling. Voor deze studenten begint nu het echte werk.
