Na drie jaar van afwezigheid keert De Grote Pizzatest terug. Dit jaar is ‘ie to the MAX, met tien pizza’s en een testpanel met maar liefst zeven kritische pizzaproevers. Van pizzasnob ‘gatver ik proef ALDI-kaas’ tot alleseter ‘eet je die korstjes niet op?’ tot fijnproever ‘ik proef een benzinesmaak’. We kwamen allemaal bijeen voor Trajectums pizzatest XL.
De geschiedenis
Toen we de archieven indoken, zagen we dat het eigenlijk ieder jaar vaste prik is. Uit navraag bleek dat we voorgaande jaren zijn belaagd door de pizzaboeren die het niet eens waren met de uitspraken (nee, die vergelijking van de pizza met het pokdalig hoofd van de bezorger, was inderdaad niet zo netjes). Horrorverhalen van het voorgaande panel over dreigtelefoontjes, onaangekondigde bezoeken thuis wuiven we in 2009 weg. Met onze assertiviteitsvoornemens in ons achterhoofd en zeven man sterk, durven we het dit jaar weer aan.
Locatie bepalen
Om het de pizzakoerier zo makkelijk mogelijk te maken, houden we de test op een locatie midden in het centrum. Dan hoeven we tenminste niet uit te leggen waar het Ledig Erf precies ligt. Toch? Ha, dat had je gedacht. We worden gedurende avond maar liefst drie keer door een verdwaalde bezorger opgebeld: ‘L-E-D-I-G en dan erf. Als in erf, ja.’
Voorbereiding
Flessen fris, een bak pepermuntjes, loszittende kleding, kaarslicht, een lege tafel, een telefoon met volle batterij, deelnameformulieren, een lijst met telefoonnummers en een rammelende maag. CHECK!
It’s a dirty job but someone’s gotta do it
De eerste pizza is al op voordat we het formulier goed en wel hebben ingevuld. Omdat we de hele dag op een appel en een ei hebben geleefd, smaakt deze automatisch verrukkelijk. ‘Een acht’, roept een testpanellid euforisch. Maar die wordt meteen terecht gewezen: kritisch blijven.
Zeven pizza’s later en een broekknoop losser, vragen we ons collectief af of we wel tot de tien moeten gaan. Maar nee, besluit de die hard van het gezelschap, afspraak is afspraak.
De bezorgers
Misschien komt het door onze flinke fooien ‘ach nee, laat maar zitten. Hou je handschoenen maar lekker aan’, misschien omdat onze meest sexy panellid steevast met ze afrekent ‘hij flirtte met me’ of dat we enthousiast blijven om de doos ‘wel heb je ooit zo’n mooie pizzadoos gezien?’, de pizzakoeriers blijven stuk voor stuk aardig en vooral heel beleefd. En dat ondanks de vrieskou. De bezorgers arriveren vrijwel allemaal binnen een half uur. Alleen Pizza Palace doet er een uur over. Onze reporters mogen voor het filmpje zelfs een rondje op de brommer van de Domino’s-koerier rijden.
Vega is mega
Dit jaar hebben we voor de vegetarische variant gekozen. Uit ervaring weten we dat de veggie-variant door iedere pizzabakker verschillend wordt ingevuld. Hoe creatief lossen ze dit op? En wat hoort er eigenlijk op een vegetarische pizza. Bovendien kwamen we zo ook een beetje aan onze dagelijkse twee ons groenten.
Conclusie
Ondanks dat we geen echte missers tegenkomen, is Sarracino de absolute winnaar van Trajectums Grote Pizzatest. Is het de perfecte bodem, waren we geïmponeerd door het kleurenpalet van de groenten, lag het aan de knisperende paprika? Na lang discussiëren, komen we tot de conclusie dat het de groene pepertjes zijn die ons collectief doen watertanden. Deze pizza is zelfs zo onweerstaanbaar dat er bijna om gevochten wordt en alles al op is als een van de panelleden terug komt van een telefoontje op de gang. Dan te bedenken dat dit de 8ste pizza was.
