‘Dit zouden alle studenten en docenten moeten zien!’ werd dinsdagavond geroepen tijdens de première van De Brief. We spreken de maker van de film, Shahab Albonaser, over zijn belangrijkste boodschap.
Shahab komt uit het zuiden van Iran en kwam vijf jaar geleden met zijn vader naar Utrecht. Zijn moeder volgde hem met zijn broers en zusjes drie maanden geleden. Hij had in Iran de middelbare school afgemaakt en deed de pre-bachelor aan de HU. Nu studeert hij aan de HKU voor filmregisseur.
Zijn film (van zeven minuten) gaat over studenten met een vluchtelingenachtergrond. Daarvoor sprak hij tientallen van zijn lotgenoten. Hij wilde laten zien wat er allemaal kan spelen bij een vluchtelingenstudent, zonder dat iemand het in de gaten heeft.
Tien keer moeilijker
In de film wacht een jongen op de verlossende brief van de Nederlandse staat. Zal hij een verblijfsvergunning krijgen of niet? Hij kijkt elke dag in zijn brievenbus en ‘s avonds belt hij met zijn vrouw en zijn dochtertje. Via Whatsapp probeert hij een groepje te vormen met zijn klasgenoten, maar hij blijft alleen over.
Shahab: ‘Het is voor een vluchteling tien keer moeilijker om te studeren. De problemen die ze thuis hebben, de lastigheid om groepjes te vormen en hoe onzeker ze daar van worden… dat wilde ik laten zien.’
Het kan zoveel opleveren
Shahab spreekt niet alleen uit eigen ervaring. Hij sprak veel vluchtelingen die hun opleiding staakten omdat het te lastig was. ‘Ik heb hulp gehad van Nederlanders, maar niet iedereen heeft dat geluk.’ Aan studenten wil hij meegeven: ‘Ik snap dat het iets meer moeite kost om samen te werken met een vluchteling, vanwege de taal. En misschien is het een beetje spannend. Maar het kan zoveel opleveren want je kunt nieuwe dingen leren van elkaars land.’
De beste tips voor de docent
Shahab spreekt goed Nederlands, maar dat ging op z’n zachtst gezegd niet vanzelf.
‘Alle vluchtelingen studeren altijd met een woordenboek naast zich. Als hun klasgenoten al bezig zijn met de opdracht, dan zijn wij nog aan het uitzoeken wat we moeten doen. We vrezen dat de anderen geïrriteerd raken als we vragen stellen dus proberen we het zelf. Als iemand twee minuten de tijd neemt om het ons uit te leggen dan scheelt dat ons vijf dagen stress, haha.’
Tips voor de docent heeft hij wel. Het eerste is: besef hoe lastig het is. Je ziet een student, maar hebt geen idee hoezeer hij worstelt. Wees je bewust van hoe graag hij de opleiding wil voltooien. De weg hiervoor was nog veel lastiger, dus hij is zeer gemotiveerd. En de derde tip: maak van het verschil iets positiefs. Vraag naar de kennis van die student en laat hem praten. Hoe meer hij gewend raakt iets te zeggen, hoe gemakkelijker het voor hem wordt. ‘Op een zeker moment voelt hij zich niet meer het zwarte schaap, maar voelt hij zich thuis. Op een dag breekt de onzekerheid af. Dat wil je meemaken.’
De film werd gerealiseerd in het kader van het onderzoeksproject Poort van Hoop. Hierin onderzoekt onder andere Hanke Drop hoe oudstudenten van de pre-bachelor hun ‘zoektocht in de Nederlandse samenleving’ ervaren.
Ook interessant: Waarom Open-ICT aan de HU kans maakt op een prijs
