Hu-medewerker in woord en daad

Teamleider Jan van Veldhuizen over het oplossen van tekort aan arbeidskrachten in techniek

Foto: Kees Rutten

Nieuwe serie: HU-medewerker heeft wat te vertellen

Teamleider bij associate degree Techniek in Amersfoort Jan van Veldhuizen is naar eigen zeggen in het onderwijs beland vanwege een stevige frustratie over zijn eigen scholing. ‘Ik kwam van de opleiding Technische Natuurkunde af en bij het eerste het beste bedrijf werd me gezegd: “Zo, we gaan jou eerst eens een paar belangrijke zaken leren.” Hoezo? Ik had net twintig jaar lang in de schoolbanken gezeten! Hij heeft twee  jaar gewerkt bij dat bedrijf gewerkt, vond het interessant, maar mocht niet blijven. Hij was ‘te eigenwijs’ en zijn contract werd niet verlengd. ‘Daar was ik wel even bummed van ja, haha.’

  • In deze nieuwe rubriek vragen wij docenten en medewerkers naar hun inzichten. Hoe kijken zij tegen het onderwijs aan? Wat hopen zij op de HU te brengen? En hoe kijken collega’s daar tegenaan? In de eerste aflevering: Jan van Veldhuizen (36), teamleider associate degree Techniek in Amersfoort.

Nadat hij een jaar door Afrika had gereisd solliciteerde Van Veldhuizen (‘lang haar tot ver over mijn schouders en een slecht zittend pak’) bij onderzoeksbedrijf Significant. Hij werd aangenomen en zou tegelijkertijd een master gaan halen. ‘Dat was het perfecte recept voor mijn burn-out. Na een half jaar op de bank besloot ik bijles natuurkunde aan middelbare scholieren te geven. ‘Heel rustig aan, twee dagen per week. In vijf jaar groeide dat uit tot een serieus coachingsbedrijfje dat ik runde totdat ik introk bij de dame die op een vlucht van Dubai mijn stewardess was.’

Hoe versier je een stewardess?

‘Eerlijk gezegd hadden we twee maanden daarvoor al een date gehad, die niets had opgeleverd. Maar in het vliegtuig sprong de vonk over en kwam ik bij haar in Dubai wonen. Ik werkte er bij IHC en had het goed naar mijn zin, in dat pretpark van een land. Maar na drie jaar ging de nepheid van alles me tegenstaan en kwam ik terug, naar Amersfoort. Daar begon ik afgelopen mei aan de HU.’

En de stewardess?

‘Ze is nu mijn vrouw, woont sinds zes weken bij me en werkt in de kamer hiernaast, als logistiek planner.’

Wat kun je kwijt in je huidige baan?

‘Mijn visie op leiderschap. Voor je relatie met een team is, net als bij andere relaties, oprechtheid het belangrijkst. Je moet als leider het welzijn van je werknemers mogelijk maken. Bij veel beslissingen die je neemt spelen gevoelens een grote rol. Dat geldt ook voor gesprekken die je voert.  Vaak deel je die emoties echter niet en ben je alleen maar aan het praten vanuit je verstand.’

Veel werknemers zitten toch niet te wachten op jouw gevoelens?

‘Je hoeft ook niet te praten over je gevoelens. Maar je moet ze wel bij jezelf erkennen  en vooral de ander er niet verantwoordelijk voor maken. Als je collega met goede ideeën komt waar jij geen tijd voor hebt en stress van krijgt, is het zaak om dat bij jezelf te zien. Dan moet je dus niet tegen de ander gaan zeggen dat die ideeën niet deugen. Ik denk dat de meeste leidinggevenden de mist ingaan doordat ze gevoelens als onzekerheid, faalangst en stress niet bij zichzelf onderkennen. Ik moet toegeven dat het mij ook niet lukt.’

Wat vind je zelf lastig?

Time management. En ik heb ook meer last van stress dan ik van te voren had verwacht, vooral in het begin van de week.’

Van Mark Tammer, jouw leidinggevende, moest ik je vragen naar hoe we het tekort aan mensen in de techniek kunnen oplossen.

‘Veel mensen doen net alsof techniek heel moeilijk is. Dat het alleen geschikt is voor de slimste jongetjes in de klas. Als kinderen techniek op school zouden krijgen, zoals ze gym krijgen vanaf de kleuterklas, zouden veel meer jongeren ervoor kiezen. Iedereen kan het.’

Hoe zou je kinderen van 5 jaar techniekles willen geven?

‘Neem ze mee op avontuur, laat ze zien hoe een zwembadje leegloopt en neem er de tijd voor. Stop vooral met sommetjes maken en dingen in je hoofd stampen. Daarmee schoppen we de creativiteit dicht van kinderen in plaats van die te openen.’

Is het niet nuttig om de belangrijkste Nederlandse rivieren uit je hoofd te leren of te weten wat een bijvoeglijk naamwoord is?

‘Nee. Daar heb je toch je smartwatch toch voor? Die kan jou toch vertellen bij welke rivier je staat? Wikipedia werkt ook prima.’

Ik krijg liever kennis aangereikt dan dat ik alles moet opzoeken. Jouw visie krijgt veel kritiek. “Alles moet maar leuk zijn.”

‘Dat is een rare conclusie. Als je aan het onderzoeken bent in hoeveel tijd een container leegloopt is dat óók pittig. Je komt van alles tegen. Kinderen moeten iets voor zich kunnen zien. Pas dán onthouden ze het en zijn ze geïnteresseerd.’

Voorzien kinderprogramma’s als Klokhuis en Studio Snugger in die behoefte?

‘Ik had vroeger geen tv, maar vond Het Klokhuis heel tof. Maar dat blijft tv, uiteindelijk leer je het meeste als je je handen vies maakt.’

Waarom geen tv?

‘Ik ben streng christelijk opgevoed. Gelukkig was een gesprek altijd mogelijk. Ik begon steeds meer te twijfelen, maar dacht steeds “zolang ik bid, geloof ik blijkbaar nog”. Op een dag hield ik ook daarmee op. Ik heb geen aversie tegen het geloof. Sterker nog, ik zou graag geloven. Maar het lukt me niet. Mijn vrouw is Egyptisch en van huis uit moslim, ook zij is het kwijt.’

Jouw collega Robert noemt je ‘slim, relaxed, harde werker en een  teamspeler‘.

‘Die steek ik in mijn zak.’

Jouw collega Ogüz raadt je aan ‘je minder empathisch op te stellen en meer doelgericht‘.

‘Ja, daar zit iets in. Maar waartoe zijn we op aarde? Om doelen te halen? Ik doe dat liever samen. Dan duurt het maar iets langer.’

Ook interessant: Schulden? Geen probleem. Hu-docent en econoom Meindert Scholma over de staatsschuld