Elke week een bijzonder of alledaags moment, vastgelegd op de foto.
Op de Padualaan 97 speelt zich een beklemmende scène af, waarbij de voorgevel royaal is afgezet met rood-witte linten. Geen vrolijke schapen dartelen meer in het gras; slechts één eenzaam figuur, gehuld in blauw, doorkruist de verlaten wei. Als een moderne Atlas lijkt deze bewaker het gewicht van het HU-gebouw op zijn schouders te dragen, een eenzame wachter voor naderend onheil.
Als een nieuwsgierige ontdekkingsreiziger betrad ik het terrein om het mysterie te ontrafelen, maar werd al snel door de bewaker achter het lint gewezen, gewaarschuwd voor dreigend gevaar.
‘Straks krijg je nog zo’n paneel op je hoofd’.
Terwijl de blauwe Atlas standhield en de risico’s trotseerde, bleef hij waakzaam over zijn domein, vastbesloten zijn plicht te vervullen. Maar waarom deze beproeving? Met welke uitdagingen kampt deze moderne Atlas? En hoe lang zal hij het gewicht van het HU-gebouw blijven dragen? De woorden van de bewaker echoën:
‘Ik hoop hier niet de hele dag alleen te staan.’
De sfeer doet denken aan een eerder incident in 2009, toen het woord “ontvrienden” hoogtij vierde. Destijds viel een glazen gevelplaat van het gebouw op het dak van de laagbouw. Nu, in 2024, lijken we terug te zijn in een tijd van onzekerheid.
Is het gebouw van Padualaan 97 periodiek vermoeid? Of hebben te ijverige schoonmakers zijn oude schubben te krachtig verwijderd, waardoor het gebouw zich vernieuwt voor de lente?
Mark Cornelissen, locatiemanager, bevestigt dat twee panelen loszitten en dat dit niet te wijten is aan overijverige schoonmakers. Vandaag worden deze panelen opnieuw bevestigd, maar het mysterie van hun losraken blijft onopgelost, gehuld in raadsels.
