Ter ere van Internationale Vrouwendag organiseerde Elena Valbusa, diversity officer bij de HU, op maandag 8 maart een online bijeenkomst rond het thema ‘Wat betekent vrouw zijn voor jou?’. Volgens haar was het de eerste keer dat de HU Internationale Vrouwendag vierde. De andere gasten zagen het begin van een nieuwe traditie.
Alle studenten en medewerkers van de HU kunnen zich tijdens de online sessie aanmelden. Ondertussen beantwoordt een moderator vragen van deelnemers via de chat en vertalen gebarentolken de bijeenkomst. Voor de basis van het gesprek zijn van tevoren ook nog een vijftal portretten gemaakt van inspirerende HU-vrouwen.
Elena Valbusa trapt de meeting af. Ze vertelt dat ze afkomstig is uit Italië, waar ze Vrouwendagen uitbundig vieren. ‘Ik was altijd verbaasd dat we dat in Nederland niet doen.’
Toen ze het idee opperde om bij de HU iets over dit thema te organiseren, kreeg ze in eerste instantie verbaasde reacties. Want het gaat toch goed met vrouwen bij de HU? Dat is volgens haar zeker zo en dat is ook iets om te vieren. ‘Dit gaat in eerste instantie om een feest. Tegelijkertijd is het belangrijk om de dialoog open te houden.’
Tijdens de bijeenkomst kunnen de kijkers thuis mee chatten over een aantal stellingen. Zo is er de vraag of het belangrijk is dat de HU aandacht besteedt aan Internationale Vrouwendag. Hierop zegt gemiddeld 4,9 op de 5 personen het belangrijk te vinden dat deze dag gevierd wordt. ‘Dan hebben we het goede besluit genomen’, zegt Valbusa met een lach op haar gezicht. ‘Wat mij betreft is dit een nieuwe traditie!’
Ook Saire Akce, docent aan de Hogeschool van Amsterdam en oud HU student, is positief over de bijeenkomst: ‘Ik ben blij dat ik dit voor het eerst meemaak op de HU. Dit heb ik nooit gehad toen ik studeerde.’
Vrij om jezelf te zijn
Uit het gesprek blijkt dat 4,4 op de 5 mensen zich op de HU vrij voelt om te zijn wie ze zijn. Zo zegt Jamie Heuer, student communicatie en tafelgast, dat ze zich veilig genoeg voelt om zichzelf uit te dragen, maar dat ze soms in omgevingen komt waar mensen anders reageren: ‘Er worden veel vooroordelen op mij geplakt vanwege mijn Indische afkomst en het feit dat ik gay ben. Mensen groeten me in het dorp waar ik woon in het Indisch als grap en als ik hand in hand loop met mijn vriendin, schelden ze me soms uit of roepen me na. Op de HU heb ik meer ruimte om mezelf te zijn dan op straat’, zegt ze.
Saire stelt dat ze nu kan zijn wie ze is, maar dat dit niet het geval was toen ze op de HU begon.
Discriminatie
In de chat zijn er wisselend zo’n vijftig mensen actief. Die melden vaak dat ze zich gediscrimineerd voelen of voelden. ‘Wat in mijn tijd aan de HU veel gebeurde, is dat ik werd buitengesloten omdat ik anders was dan de gemiddelde student. Mijn Nederlands was bijvoorbeeld niet zo goed,’ vertelt Saire.
Jamie zegt dat op haar opleiding Communicatie niet zozeer gediscrimineerd wordt, maar dat veel studenten daar wel anders kijken naar andere groepen: ‘Er heersten toch bepaalde vooroordelen en stereotypes. Je kunt soms aan mensen zien dat ze anders over je denken.’
Lange weg te gaan
Na een uur is het tijd om het gesprek af te ronden. Valbusa bedankt de sprekers voor hun persoonlijke verhalen. ‘Dit zijn jonge mensen die veel te verduren krijgen. Ik heb veel respect voor jullie.’
Wel vindt ze het fijn om te horen dat je op de HU tot op zekere hoogte jezelf mag zijn. ‘Dat vind ik een mooi startpunt’, zegt Valbusa. Ze hoopt dat haar werk als diversity officer over vier jaar niet meer nodig is. Wel hoopt ze dat de HU en iedereen die mee kijkt zich realiseert dat er nog een lange weg te gaan is: ‘We moeten ons bezig blijven houden met diversiteit en inclusiviteit. Er is nooit een eindpunt, het is een proces.’
Ook interessant: Video: Dit is waarom Emma op D66 stemt
