Dat een trouwe groep lezers dagelijks naar Trajectum surft is wel bekend. Maar de Finse uitwisselingsstudent Santeri Hulkkonen ging nog een stap verder; hij liet onze teaser ‘Wat een takkezooi’ tatoeëren op zijn arm: ‘Het werd uiteindelijk mijn levensmotto.’
Hoe kwam je in aanraking met Trajectum?
‘Een van jullie columnisten, Jester, is een goede vriend van mij. Ik lees zijn columns altijd met behulp van Google Translate. Ik ben een enorme fan van zijn stijl, ook al weet ik niet zeker of het in het Nederlands hetzelfde klinkt als in de vertaling…’
Toen besloot je onze slogan op je arm te laten tatoeëren?
‘Op een gegeven moment gaf hij mij een sticker met de tekst “Wat een takkezooi” erop. Het deed me gelijk iets. Ik vond het ten eerste heel grappig klinken met die harde t’s en k’s. Toen ik erachter kwam dat het zoiets betekende als “What a mess”, viel alles op zijn plek. Het leven is namelijk nogal een mess. Maar omdat ik de woorden niet direct begrijp, krijgt het een sarcastische ondertoon. Het werd uiteindelijk mijn levensmotto.’
Wat vond je omgeving ervan?
‘In Nederland schoten mensen gelijk in de lach. Wel tien mensen zeiden “What a legend!” Inmiddels ben ik weer terug in Finland. Hier vragen ze eerst voorzichtig wat het betekent. Als ze het überhaupt vragen, want Finnen zijn best ingetogen. Die zullen niet snel op je afstappen en vragen naar je tattoo.
Zodra ik de tekst vertaal, kijken ze me aan vol onbegrip. Het gaat ze niet om het feit dat ik een enorme tekst op mijn arm heb getatoeëerd, want bijna iedereen heeft een tattoo in Finland. Ze snappen simpelweg niet wat ik ermee bedoel. Als ik het nog een keer uitleg moeten ze er wel om lachen.’
Stoort het je niet dat iedereen erop reageert?
‘Zeker niet! Het herinnert mij telkens weer aan mijn uitwisseling in Utrecht. Een paar Finse kennissen, die al eerder in Nederland waren geweest, waarschuwden me vooraf dat ik geen schijn van kans maakte om vrienden te worden met een Nederlander. “Ze zijn toch niet geïnteresseerd in je”, zeiden ze. Niets is minder waar. Het was de mooiste tijd van mijn leven. En door deze Nederlandse tekst vergeet ik die vrienden en alles wat we samen meemaakten nooit meer.’
