Per 1 januari is Anton Franken geen lid meer van het college van bestuur, zo werd al enige tijd geleden bekendgemaakt. Trajectum vroeg hem naar zijn sabbatical, toekomstplannen, hoogte- en dieptepunten – en de maandag na een verlies van Feyenoord.
Hij wil nog wat anders gaan doen tijdens zijn loopbaan, zo laat Anton Franken weten op de vraag waarom hij nou eigenlijk kiest voor een sabbatical. Maar wat dat ‘andere’ dan is, blijft vooralsnog onduidelijk. ‘Daar ga ik me tijdens mijn sabbatical op beraden’, vertelt hij aan Trajectum. Hij denkt aan ‘leuke en interessante cursussen’ op het terrein van Big Data en Artificial Intelligence. En: ‘Ik wil mijn grote netwerk benutten om op zoek te gaan naar interessante en uitdagende maatschappelijke vraagstukken, zoals op het terrein van duurzaamheid.’ Waarbij hij ‘een persoonlijke bijdrage wil leveren aan oplossingen via onderzoek of het creëren van betere samenwerking tussen partijen.’
Dat klinkt wat abstract. Maar hij denkt ook aan andere, misschien wat concretere zaken: ‘Begeleiding en coaching van studenten en jonge onderzoekers, daar krijg ik energie van. Maar het kan ook zo maar zijn dat ik me ga bezighouden met vraagstukken rond appel- en perenschurft, zwartnervigheid in kool of andere plantenziektes. Of dat ik plotseling fietsenmaker word. Kortom, het kan alle kanten op.’
‘We doen het samen’
Over een ‘erfenis-Anton Franken’ binnen de hogeschool hoeft hij het niet zo nodig te hebben. ‘Dit zijn vragen die anderen eigenlijk moeten beantwoorden’, krijg je dan terug. Maar goed, hij durft wel te zeggen dat hij ‘erg getrokken’ heeft aan het inhoudelijk profiel van de HU, het onderzoek en internationalisering. En ook aan de goede contacten met lectoren en de partners Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, Universiteit Utrecht en Universitair Medisch Centrum Utrecht (HKU, UU en UMCU).
Als hoogtepunt wijst hij naar het behalen van de Instellingstoets Kwaliteitszorg (ITK) en de visitatie van de Kenniscentra. ‘Een bevestiging van de kwaliteit van onze organisatie, in onderwijs en onderzoek.’ Maar, zegt ie daar dan meteen bij: ‘We zijn als college van bestuur natuurlijk met z’n drieën actief op deze ontwikkelingen, we doen het samen.’
Als hij dan toch zijn eigen rol moet typeren, komt hij met het rijtje ’teamspeler, denker, doener en pragmaticus. En naar verluidt word ik ook geregeld gekenschetst als sfeermaker, Feyenoordfan en wielersportexpert.’
Maar persoonlijk heeft hij vooral plezier beleefd aan de contacten met de ‘enthousiaste en kundige studenten, onderzoekers en medewerkers van de HU. Wij hebben namelijk een geweldige, enthousiaste organisatie die enorm innovatief is. Onze studenten winnen een heleboel prijzen, onze lectoren treden vaak als experts op in de media. We merken dat veel mensen met veel plezier bij de HU werken en veel mogelijkheden krijgen.’
Krentenbollen
Dieptepunten waren er natuurlijk ook. ‘Altijd als we onze belofte aan onze studenten niet waargemaakt hadden of we een uitglijder in het onderwijs hadden gemaakt. Daar kan ik ontzettend chagrijnig van worden.’
Maar de echte dieptepunten lagen natuurlijk bij het overlijden van studenten en medewerkers van de HU. ‘Ik heb in de afgelopen jaren veel trieste gevallen meegemaakt. Vooral het overlijden van Wim Kuus heeft mij diep geraakt. We hebben veel met Wim samengewerkt en hij heeft veel betekend voor de HU. Ik was de leidinggevende van Wim en dan maak je dat nog intenser mee.‘
En wat ie gaat missen aan de HU? Zoals het bij hem past, weet ie al snel weer een luchtige toon te vinden. ‘Wat ik niet ga missen, is het opstaan om 05.15 en zeer laat thuiskomen; ongesmeerde en koude krentenbollen; alle zondagen stukken lezen; en de impliciete blikken en opmerkingen van bepaalde collega’s als Feyenoord verloren had.’
